«Αν δείτε τον κόσμο σαν μια πυραμίδα, τότε σίγουρα στην κορυφή της πρέπει να τοποθετήσετε το Παρίσι», έγραψε ο Χεμινγουέι το 1930, όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά την πόλη.
Το Παρίσι γέννησε το φως και τις επαναστάσεις, ενέπνευσε μουσικούς, έθρεψε μεγάλους συγγραφείς και σπουδαίους καλλιτέχνες, έγινε η φωλιά της τέχνης και της διανόησης καθώς από τις φλέβες της ξεπετάχτηκαν ο Αλέξανδρος Δουμάς, ο Ζεραρ ντε Νερβάλ, ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο Σαρλ Μπωντλαιρ, ο Ευγένιος Ντελακρουά, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, ο Μαρσέλ Ασάρ και τόσοι άλλοι. Το κέντρο της πόλης και τα περίχωρα «συνθέτουν» μια διαδρομή στην ιστορία και τον πολιτισμό – από την πορεία προς τη Βαστίλη ή το γενικό ξεσηκωμό του 1802 μέχρι τους σημαντικούς ανθρώπους του Διαφωτισμού που εμπνεύστηκαν στις όχθες του Σηκουάνα.
Είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που χτίστηκε για να είναι πρωτεύουσα, σε αντίθεση με το Βερολίνο ή το Λονδίνο (και τόσες άλλες) που δημιουργήθηκαν από τη συνένωση παρακείμενων χωριών, αποτελώντας στη συνέχεια το κέντρο της χώρας. Από τις 72 ημέρες της κομμούνας του Λουί Τιερ (γνωστός και με το εξελληνισμένο επίθετο Θιέρσος) γνώρισε τον Μάη του ’68. Ήταν τότε που μια χούφτα Γάλλοι φοιτητές ξεκίνησαν την πιο ωραία επανάσταση του 20ου αιώνα που κατέληξε σε μια λαϊκή εξέγερση χωρίς κανόνες. Μισό αιώνα αργότερα μια Παρασκευή και 13 εκείνο το ξέσπασμα μοιάζει τόσο αθώο και μακρινό λες και δεν έγινε ποτέ.
Παρασκευή και 13, μια ώρα περίπου πριν τα μεσάνυχτα, ξημερώματα προς την 14η Νοεμβρίου , το φωτεινό Παρίσι σκοτείνιασε. Συνεχόμενες εκρήξεις , ήχος από πυροβολισμούς και οι δρόμοι στα περίχωρα της γαλλικής πρωτεύουσας βάφτηκαν από αίμα αθώων για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο καθώς ένοπλοι δράστες πραγματοποίησαν επιθέσεις αυτοκτονίας σε θέατρα, στάδια, εστιατόρια και μπαρ.
Τζιχαντιστές ή τρομοκράτες ή φανατικοί μουσουλμάνοι ή πολεμιστές των βουνών του πιλαφιού , έσπειραν τον θάνατο παίρνοντας τη ζωή αθώων πολιτών και τουριστών χωρίς οίκτο, όπως ο Ροβεσπιέρος . Το Παρίσι έζησε την απόλυτη φρίκη 24 λεπτά της ώρας , τόσο κράτησε η τρομοκρατία των υποανάπτυκτων ανθρωπόμορφων πλασμάτων που ονειρεύονται να συναντήσουν στην άλλη ζωή βουνά από πιλάφι και να ξεπαρθενέψουν τις 72 παρθένες, είναι αυτοί που δηλώνουν ότι πολεμήθηκαν από Αμερικανούς και Ευρωπαίους μέσα στις χώρες τους ενώ χρησιμοποιούνται ως πιόνια από τους ίδιους θρησκευτικούς ηγέτες τους που οι δεύτεροι βρίσκονται σε συνεννόηση με τους πρώτους καθώς προμηθεύονται πολεμικό υλικό.
Πριν από 220 περίπου χρόνια οι δρόμοι του Παρισιού είχαν γεμίσει με πτώματα. Ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος δεν έδειχνε οίκτο ούτε στους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά ούτε και στους πρώην συντρόφους του. Ήταν τα χρόνια που όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στη λαιμητόμο κόβοντας πρώτα από όλους τον βασιλικό λαιμό της Μαρίας Αντουανέτας . Η περίοδος του Ροβεσπιέρου στο τιμόνι της Γαλλίας κράτησε λίγους μήνες και είναι γνωστή ως «η Μεγάλη Τρομοκρατία» καθώς σε διάστημα μόλις έξι εβδομάδων, μόνο στο Παρίσι, τη λαιμητόμο αντίκρισαν περισσότερα από 1.400 άτομα. Συνολικά θανατώθηκαν περισσότεροι από 35.000 άνθρωποι. Μεταξύ αυτών ευγενείς, στρατιωτικοί, αντιφρονούντες, βασιλόφρονες, κλέφτες και αναρχικοί, καθώς και όσοι κρίνονταν ύποπτοι, ακόμη και μικρά παιδιά....
Λίγα χρόνια μετά τη πτώση και τον αποκεφαλισμό του Ροβεσπιέρου, παραμονή Χριστουγέννων στο Παρίσι του 1800 η άμαξα του Πρώτου Ύπατου και μετέπειτα αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα Βοναπάρτη, κατευθύνεται προς το θέατρο της Όπερας . Μέσα στην άμαξα πέρα από τον υπουργό πολέμου συνοδεύουν τον Βοναπάρτη και δύο κορυφαίοι στρατηγοί του. Σε μία δεύτερη άμαξα που ακολουθεί βρίσκεται η συζύγου του Ιωσηφίνα η οποία συνοδεύεται από την έγκυο αδελφή της ενώ ακολουθούν δύο ακόμη άμαξες με φρουρά.
Λίγο πριν φτάσει στον τελικό της προορισμό, στην οδό Saint Nicaise η τρομοκρατία θα έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση της στην ιστορία του Παρισιού. Έως τότε ο συνήθης τρόπος για να βγάλεις από την μέση ένα μισητό πρόσωπο ήταν ή το μαχαίρι ή το δηλητήριο. Οι αντίπαλοι του Βοναπάρτη είχαν σχεδιάσει ένα μεγαλύτερο χτύπημα ώστε να είναι σίγουροι ότι θα έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα χωρίς να υπολογίζουν ζωές τρίτων. Δημιούργησαν μία βόμβα γεμίζοντας ένα ολόκληρο βαρέλι με πυρίτιδα, καρφιά και πέτρες. Την φόρτωσαν σε μία άμαξα και περίμεναν να περάσει αυτή του Υπάτου και της συνοδείας του. Για να παραμείνει η παγιδευμένη άμαξα στην θέση τους επιστράτευσαν ένα κορίτσι 14 χρονών, την Πενσέλ που πουλούσε κουλούρια και την επέλεξαν ως την πιο αθώα που δεν θα κινούσε υποψήφιες. Έναντι 12 νομισμάτων της ζήτησαν να κρατήσει σταθερό το άλογο για κάμποση ώρα.
Γύρω στις 8 και όταν φάνηκε από το βάθος να καταφθάνει η άμαξα του Βοναπάρτη πέρασε ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν ενεργοποιηθεί η βόμβα η οποία τραυμάτισε τον τελευταίο γρεναδιέρο της φρουράς και σκότωσε ένα από τα άλογα της άμαξας που επέβαινε η Ιωσηφίνα.
Το χτύπημα στοίχισε την ζωή σε 22 αθώους. Η μικρή Πενσέλ διαμελίστηκε ενώ τραγικό θάνατο βρήκαν περαστικοί καθώς και πελάτες ενός καφέ που μπροστά του βρίσκονταν η παγιδευμένη άμαξα. Τι δεν πήγε καλά για τους τρομοκράτες; Σύμφωνα με μία εκδοχή η ταχύτητα που ανέπτυξε ο αμαξάς του Βοναπάρτη και σύμφωνα με μία άλλη η υγρασία που εμπόδισε το φιτίλι να καεί στους χρόνους που είχαν προϋπολογίσει.
Φανατικοί μοναρχικοί ήταν οι τρομοκράτες που με την βοήθεια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών είχαν καταστρώσει σχέδιο εξόντωσης του Ναπολέοντα.
2015 - Οι νύχτες της κολάσεως στους ιστορικούς δρόμους
Το δεύτερο χτύπημα μετά το Charlie Hebdo
Ξημερώματα του Σαββάτου στο κέντρο του Παρισιού, σημειώθηκαν πολλαπλές τρομοκρατικές επιθέσεις, κοστίζοντας τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους.
Μαρτυρίες:
"Πυροβολούσαν το πλήθος με ημι-αυτόματα όπλα. Καταφέραμε να ξεφύγουμε . Υπήρχε αίμα παντού" είπε ένας άνδρας βγαίνοντας από το συνεδριακό κέντρο Bataclan, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη η ομηρεία, μεταδίδει το France info.
Ένας νεαρός κάνει απελπισμένη έκκληση για βοήθεια μέσω site κοινωνικής δικτύωσης. Είχε την ψυχραιμία να κρυφτεί σε ένα σημείο και να χρησιμοποιήσει το κινητό του τηλέφωνο.
«Είμαι ακόμη μέσα στο Bataclan. 1ος όροφος. Βαριά τραυματισμένος. Υπάρχουν επιζώντες στο εσωτερικό. Σφάζουν όλο τον κόσμο, έναν προς έναν. Στον 1ο όροφο γρήγορα.» Η γαλλική εφημερίδα Liberation, μετέδωσε τη μαρτυρία του Vincent, ενός δημοσιογράφου που βρισκόταν μέσα στο Stade de France, όπου βρισκόταν σε εξέλιξη ο αγώνας Γαλλίας - Γερμανία.
"Ο αγώνας συνεχιζόταν κανονικά σαν να μη είχε συμβεί τίποτα, όμως παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις στο Twitter κι έτσι μάθαμε ότι ο πρόεδρος Ολάντ έφυγε από το στάδιο".
Ο Julien Pierce, ένας δημοσιογράφος που βρισκόταν μέσα στο Bataclan όταν έγινε η επίθεση, περιέγραψε όσα έζησε ως εξής:
"Πολλοί ένοπλοι μπήκαν στο συναυλιακό χώρο. Δυο ή τρεις άνδρες με ακάλυπτα τα πρόσωπά τους, άρχισαν να πυροβολούν τυφλά στο πλήθος, τα όπλα έμοιαζαν με Καλάσνικοφ. Η επίθεση κράτησε 10 με 15 λεπτά, ήταν εξαιρετικά βίαιη, επικρατούσε πανικός. Οι δράστες όπλισαν τουλάχιστον τρεις φορές. Ήταν πολλοί νέοι.
Ο Jonathon Hill περιέγραψε έναν δράστη που είδε έξω από το Bataclan: "Ήταν πολύ γεροδεμένος, έμοιαζε καυκάσιος, στεκόταν στη μέση του δρόμου και φώναζε στους ανθρώπους να βγουν από τα καφέ. Μετά άκουσα ένα πυροβολισμό και είδα έναν άνδρα να καταρρέει στο έδαφος.
Ο φοιτητής Fabien Baron είχε την ατυχία να διασχίζει εκείνη την ώρα το κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. "Είδα τρεις ανθρώπους να κείτονται νεκροί στο έδαφος. Ξέρω ότι ήταν νεκροί γιατί ήταν τυλιγμένοι σε πλαστικές σακούλες".
Το Ματωμένο Βataclan
Το θέατρο Bataclan, που τα τελευταία 24ωρα βρίσκεται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, λόγω της πολύνεκρης τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι, έχει τη δική του ιστορία. Σχεδιάστηκε το 1864 από τον αρχιτέκτονα Charles Duval.
Το όνομα Ba-Τa-Clan, προέρχεται από μια οπερέτα του Ζακ Όφενμπαχ (Jacques Offenbach). Παράλληλα όμως παραπέμπει και στην έκφραση «le tout Bataclan», που χρησιμοποιήθηκε ως εκφραστικό λογοπαίγνιο σε ένα δημοσίευμα του 1700 και σημαίνει «όλοι στο Bataclan».
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως καφέ, όπου μπορούσαν ερασιτέχνες μουσικοί να παίξουν τη μουσική τους. Το στυλ του είναι επηρεασμένο από την κινεζική κουλτούρα και έχει σήμα – κατατεθέν το σχήμα της παγόδας, ενώ το εσωτερικό του έχει σχήμα πετάλου.
Το Ισλαμικό Χαλιφάτο, ανέλαβε επίσημα με ένα μακροσκελές κείμενο την ευθύνη για τις επιθέσεις. Στον απόηχο των αιματηρών επιθέσεων οι δυνάμεις ασφαλείας της Γαλλίας συνεχίζουν τις έρευνες για να εντοπίσουν επιπλέον άτομα που τυχόν συνδέονται με τις επιθέσεις.
Σύμφωνα με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης οι αρχές ασφαλείας της Γαλλίας, σε συνεργασία με το FBI προσπαθούν να συνθέσουν το παζλ της πολύνεκρης τραγωδίας και να φτάσουν στα ίχνη τρομοκρατικών θυλάκων που εξακολουθούν να βρίσκονται στη χώρα.
Το βράδυ του Σαββάτου πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές της γαλλικής πρωτεύουσας, ενώ υπό κράτηση τέθηκαν ο πατέρας και ο αδελφός του 29χρονου βομβιστή-καμικάζι.
Από τις μέχρι τώρα έρευνες προέκυψε πως ένας εκ των δραστών που εισέβαλαν στο θέατρο Μπατακλάν το βράδυ της Παρασκευής είναι 29χρονος, αλγερινής καταγωγής, ο Ομάρ Ισμαΐλ Μοστεφάι. Ο 29χρονος ταυτοποιήθηκε από ένα κομμένο δάχτυλο που βρέθηκε στο θέατρο, μεταδίδουν τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης.
Ως προς τη δράση τους, αξίζει να σημειωθεί οι τρομοκράτες είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες. Κάποιοι εισέβαλαν σε εστιατόρια και μπαρ που βρίσκονταν σε κοντινές αποστάσεις και πυροβόλησαν αδιακρίτως, βομβιστές αυτοκτονίας επρόκειτο να εισβάλουν στο στάδιο της Γαλλίας, ωστόσο η εισβολή τους απετράπη, ενώ οι υπόλοιποι εισέβαλαν στο θέατρο Μπατακλάν.
Ο Γάλλος εισαγγελέας, Φρανσουά Μολάν, αναφέρθηκε σε ένα μαύρο αυτοκίνητο Polo το οποίο ήταν σταθμευμένο έξω από το θέατρο Μπατακλάν. Από τον εντοπισμό αυτού του οχήματος ξεκίνησαν οι έρευνες στο Βέλγιο καθώς νοικιάστηκε στη χώρα αυτή από έναν Γάλλο πολίτη ο οποίος συνελήφθη μετά τις επιθέσεις.
Η κόλαση τα ξημερώματα του Σαββάτου
Την ίδια ώρα, νέο βίντεο ντοκουμέντο διέρρευσε στο διαδίκτυο, με τη μάχη «σώμα με σώμα» Γάλλων αστυνομικών και τζιχαντιστών έξω από το θέατρο Μπατακλάν.
Το οπτικοακουστικό υλικό τράβηξε ο φωτογράφος Patrick Zachmann, και σε αυτό αστυνομικοί εμφανίζονται να ανταλλάσσουν πυρά με τους τζιχαντιστές, οι οποίοι ωστόσο δεν φαίνονται στο πλάνο, καθώς βρίσκονται απέναντι από τους αστυνομικούς, κατά μήκος του θεάτρου.
Στην επίσημη ανακοίνωσή της, η οργάνωση αναφέρει πως καμικάζι μαχητές της ζωσμένοι με εκρηκτικά και κρατώντας αυτόματα όπλα πραγματοποίησαν τις επιθέσεις σε διάφορες τοποθεσίες στην καρδιά της πρωτεύουσας, οι οποίες είχαν μελετηθεί προσεκτικά.
«Οκτώ αδελφοί, που έφεραν ζώνες με εκρηκτικά και ήταν οπλισμένοι με τουφέκια, έβαλαν στόχο τοποθεσίες που είχαν επιλεγεί επιμελώς στην καρδιά του Παρισιού» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Η τζιχαντιστική οργάνωση προσθέτει πως οι επιθέσεις σχεδιάστηκαν για να δείξουν ότι η Γαλλία θα παραμείνει ένας κορυφαίος στόχος όσο συνεχίζει τις πολιτικές της.
Προσθέτει πως οι επιθέσεις ήταν επίσης μια απάντηση στις ύβρεις σε βάρος του προφήτη του Ισλάμ και στις αεροπορικές επιδρομές σε εδάφη που ελέγχει το Χαλιφάτο.
Ο πρόεδρος της Συρίας αποδίδει την «επέκταση της τρομοκρατίας» στην πολιτική που ακολουθεί η Γαλλία στη Μέση Ανατολή.
«Οι εσφαλμένες πολιτικές, που υιοθετήθηκαν από τις δυτικές χώρες, ιδιαίτερα από τη Γαλλία, στην περιοχή, συνέβαλαν στην επέκταση της τρομοκρατίας», δήλωσε ο Άσαντ, τον οποίο επικαλείται το επίσημο συριακό πρακτορείο ειδήσεων SANA.
Σύμφωνα με το SANA, ο πρόεδρος Άσαντ έκανε αυτή τη δήλωση υποδεχόμενος μια γαλλική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον βουλευτή Τιερί Μαριανί (των αντιπολιτευόμενων Ρεπουμπλικάνων).
«Οι τρομοκρατικές επιθέσεις που είχαν στόχο τη γαλλική πρωτεύουσα δεν μπορούν να αποσυνδεθούν απ' αυτό που συμβαίνει τελευταία στη Βηρυτό ούτε απ' αυτό που συμβαίνει εδώ και πέντε χρόνια στη Συρία», δήλωσε ο Άσαντ αναφερόμενος στην επίθεση του Ισλαμικού Χαλιφάτου την Πέμπτη στη νότια Βηρυτό.
Όσο περνούν οι ώρες, στο φως έρχονται λεπτομέρειες για τα όσα εκτυλίχθησαν κατά τη διάρκεια της πολλαπλής επίθεσης στο Παρίσι.
Αυτόπτες μάρτυρες που βρίσκονταν στο θέατρο Μπατακλάν μίλησαν στους δημοσιογράφους για την έφοδο των δραστών εν ώρα συναυλίας, τα μηνύματά τους και τον τρόπο δράσης τους.
«Είναι λάθος του Ολάντ, δεν έπρεπε να επέμβει στη Συρία» ήταν το μήνυμα ενός εκ των δραστών, σύμφωνα με τον 35χρονο Pierre Janaszak, όπως μεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Ο 35χρονος είπε πως αρχικά, το κοινό που βρισκόταν εντός του θεάτρου δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε, καθώς πίστεψαν ότι οι εισβολείς αποτελούσαν μέρος του σόου στο πλαίσιο της συναυλίας των «Eagles of Death Metal».
«Όλα ξεκίνησαν μία περίπου ώρα έπειτα από την έναρξη της συναυλίας. Ακούσαμε πυροβολισμούς στο υπόγειο. Αρχικά πιστέψαμε ότι επρόκειτο για μέρος του σόου» είπε ο Janaszak, προσθέτοντας πως ήταν τουλάχιστον 3 οι δράστες.
«Είδαμε πυροσβεστικά οχήματα, ασθενοφόρα, αστυνομικές δυνάμεις. Ακούσαμε εκρήξεις βομβών και όλοι ήταν σε κατάσταση πανικού» ανέφερε ο Antoine, ένας άλλος αυτόπτης μάρτυρας που διαμένει κοντά στο Μπατακλάν.
Ποιος Ολάντ και ποιος Σαρκοζί…
Η αλήθεια είναι πως την αρχή δεν την έκανε η κυβέρνηση Ολάντ. Στο κακό που συνέβη από ένα μάτσο ανεγκέφαλους μουσουλμάνους που κάποιοι από αυτούς έκλαψαν ίσως στην χώρα μας για ένα κομμάτι ψωμί περνώντας τα θαλάσσια σύνορα που υπάρχουν ανεξαρτήτως αν ο πρωθυπουργός της χώρας Αλέξης Τσίπρας δε γνωρίζει που βρίσκονται παρότι υπηρέτησε στο ναυτικό, πήραν μαζί τους άδικα αθώες ψυχές, μέρος ευθύνης έχουν όλες οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και ιδιαίτερα η προηγούμενη από αυτή του Ολαντ, όταν στο τιμόνι της εξουσίας καθόταν ο δεξιός ερωτιάρης Νικολά Σαρκοζί.
Η επέμβαση του Σαρκοζί στην Λιβύη κατέστρεψε ανεξίτηλα τις τοπικές ισορροπίες, με αποτέλεσμα την άνοδο της Μπόκο Χαράμ και την έξαρση ενός αιματηρού ισλαμισμού σε όλη τη περιοχή) και στη Μέση Ανατολή, με την Γαλλία να παίζει τον ρόλο της δύναμης αναφοράς σε Αφρική, Λίβανο και Συρία, πολύ πριν την ένταξη της στο ΝΑΤΟ.
Είναι γνωστό ότι η Γαλλία ως πρώην αποικιοκρατική δύναμη , συνεχίζει και αξιοποιεί τους πόρους των παλαιών αποικιών της χωρίς αποζημίωση. Και όταν η βιομηχανία και η οικονομία της αναπτυσσόταν, από το 1945 μέχρι και το 1975, σε μια περίοδο που η Γαλλία έχει έλλειψη από εργατικά χέρια, οι πρώην αποικίες ήταν πάλι αυτές που τροφοδότησαν μέσω της εργατικής μετανάστευσης ένα φθηνό εργατικό δυναμικό που ανέλαβε τις πιο κακοπληρωμένες εργασίες.
Πριν λίγο καιρό , Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης ανάφεραν ότι ανάμεσα στο σχεδόν ένα εκατομμύριο προσφύγων που έφτασαν στην Ευρώπη, οι 25 χιλιάδες μπορεί να είναι ισλαμιστές μαχητές.
Όπως υπογράμμισε, ο αριθμός του δεν αντιστοιχεί σε κανένα διαβατήριο που έχει εκδοθεί από τις αρχές της Συρίας και η φωτογραφία δεν αντιστοιχεί στο όνομα του κατόχου.
Αυτοί και Εμείς
Οι αραβικοί δρόμοι, ψηφίζουν όλο και πιο πολύ υπέρ της τρομοκρατίας κατά του δυτικού πολιτισμού, ενώ από τις ίδιες τις ευρωπαϊκές χώρες κατευθύνονται χιλιάδες εθελοντές για να πολεμήσουν υπέρ του Ισλαμικού Κράτους. Όπως αυτοί το αντιλαμβάνονται, υπέρ μια νέας παγκόσμιας τάξης βασισμένης στα σχέδια βαρβάρων και δολοφόνων. Είναι η αντίληψη μιας «δικαιοσύνης» με φόντο την απόρριψη της αδικίας του σύγχρονου καπιταλισμού και της αληθινής αλλά μη υλοποιηθείσας τελικώς «ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης» που ανέφεραν οι Γάλλοι στην επανάσταση.
Στη καρδιά της Ευρώπης μεγάλωσαν και ανδρώθηκαν οι τρομοκράτες. Έγιναν κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχτηκε σχεδόν ποτέ το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας. Από τη στιγμή που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών αλλά «στο όνομα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορείς καν να διατυπώσεις τις υποψίες σου για κάποιον που έχει αραβικά χαρακτηριστικά. Αλλιώς κατηγορείσαι αμέσως για αδιαλλαξία, προκατάληψη, ρατσισμό…» έγραφε η προφητική Οριάνα Φαλάτσι τονίζοντας πως «οι καλύτερα εκπαιδευμένοι και οι πιο ευφυείς από αυτούς δεν μένουν στις μουσουλμανικές χώρες ούτε σε σπηλιές στο Αφγανιστάν ή σε τζαμιά στο Ιράν ή το Πακιστάν.
Βρίσκονται στις δικές μας χώρες, στις δικές μας πόλεις, στα πανεπιστήμιά μας, στις επιχειρήσεις μας. Έχουν εξαιρετικές σχέσεις με τις Εκκλησίες μας, τις τράπεζές μας, τους τηλεοπτικούς σταθμούς μας, τις εφημερίδες μας, τους εκδότες μας, τις ακαδημαϊκές ή συνδικαλιστικές οργανώσεις μας και με τα πολιτικά μας κόμματα. Φωλιάζουν στα γάγγλια της τεχνολογικής μας υποδομής. Κι ακόμη χειρότερα, ζουν στην καρδιά μιας κοινωνίας που τους φιλοξενεί χωρίς να διερωτάται για τη διαφορετική νοοτροπία τους, χωρίς να ελέγχει τις κακές προθέσεις τους, χωρίς να τιμωρεί το σκοταδιστικό φανατισμό τους. Μια κοινωνία που τους δέχεται χάρη στο ανεκτικό πνεύμα της Δημοκρατίας της, στην ανοιχτόμυαλη και απεριόριστη επιείκειά της, στη χριστιανική συμπόνια της, στις φιλελεύθερες αρχές της και στους πολιτισμένους νόμους της…
Κατά τη διάρκεια μιας Συνόδου που έγινε στο Βατικανό τον Οκτώβριο του 1999, για να συζητηθούν οι σχέσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, ένας επιφανής και πολυμαθής εκπρόσωπος του Ισλάμ άφησε άναυδο το ακροατήριο, λέγοντας με άνεση και αυθάδεια: “Μέσω της Δημοκρατίας σας θα σας κυριεύσουμε, μέσω της θρησκείας μας θα σας επιβληθούμε”».
Η λέξη Ρατσισμός στη περίπτωση τους δεν υπάρχει και δεν υφίσταται. Είναι μια λανθασμένη έκφραση που χρησιμοποιείται είτε από αδαής είτε από ανθρώπους που ξέρουν ότι θα κερδίσουν χρήμα ( Μ.Κ.Ο) από το να το χρησιμοποιούν και να επιμένουν σε αυτό. Αυτός ο πόλεμος δεν έχει να κάνει με μια ράτσα ή με μια φυλή. Έχει να κάνει με μια κουλτούρα θρησκείας που ζυμώθηκε από βρωμιάρηδες παιδεραστές που προσεύχονται εκεί που κατουράνε δείχνοντας τα οπίσθια τους.
Είναι ένας πόλεμος που στοχεύει στην καταστροφή του πολιτισμού μας, γιατί θέλουν να μας καθορίσουν πώς θα ζούμε και πώς θα πεθαίνουμε, αν θα προσευχόμαστε ή όχι, τι θα τρώμε και τι θα πίνουμε, πώς θα ντυνόμαστε, πώς θα μορφωνόμαστε, πώς θα απολαμβάνουμε τη Ζωή…
Οι ψυχές 150 νεκρών θα στοιχειώνουν αιώνια πια τη πόλη του Φωτός γεμίζοντας με φόβο τις ψυχές εκατομμύρια Ευρωπαίων για αυτή την μαυρη αλυσίδα θανάτου, μια αλυσίδα που δε σπάει πουθενά καθώς οι ψυχές θα αναζητούν τη δικαίωση. Από την άλλη βέβαια δικαίωση ζητούν και τα χιλιάδες θύματα που πεθαίνουν και ακρωτηριάζονται καθημερινά στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν στη Λιβύη , στη Συρία , όπου δηλαδή το πόδι της Δύσης έχει πατήσει σκορπώντας τον θάνατο.
Χρησιμοποιώντας στην παρούσα το πιο απλοϊκό ερώτημα για το ποιος Αμπντάλ ή Ομέρ θα τολμούσε να σηκώσει όπλο στον πραγματικό εχθρό, ή σε ένα πολιτικό της χώρας του που συμφώνησε στην ΄΄κατοχή΄΄ και στο εμπόριο πολεμικών υλικών και την εκμετάλλευση του ορυκτού τους πλούτου κανείς από αυτούς δε θα μπορέσει να απαντήσει. Θα απαντούσαν μόνο οι νοήμονες και αυτοί αποδεδειγμένα δεν είναι. Ο κάθε Αμπντάλ και ο κάθε Ομέρ θέλει να χτυπήσει το κακό στη ρίζα του βλέποντας μπροστά του τον Μωάμεθ τα πιλάφια του και τις παρθένες του.
Η ρίζα όμως αυτή που τους έθρεψε και τους θρέφει είναι ποτισμένη με δηλητήριο και το δηλητήριο επιστρέφει πάλι σε αυτούς. Γιατί όλοι αυτοί που αυτοαποκαλούνται Τζιχαντιστές ή εκφραστές του σουνιτικού Ισλάμ είναι τελικώς βάρβαροι παρότι οι περισσότεροι από αυτούς είδαν το φως των γνώσεων και των επιστημών στα καλύτερα πανεπιστήμια της Δύσης. Αποδειχτήκαν κατώτεροι των ιστορικών και πολιτικών περιστάσεων ( Αραβική Άνοιξη) γιατί ήταν και είναι κατώτεροι πνευματικά , δεν έχουν καλλιέργεια ψυχής, δε πιστεύουν στην ισότητα, στην ελευθερία του ατόμου και στη δημοκρατία.
Η αλήθεια είναι η εξής. Οι Τζιχαντιστές παίζοντας πόλεμο μέσω playstation σε real place και real time δε μας θέλουν μόνο νεκρούς. Θέλουν να ακυρώσουν τον πολιτισμό μας, τις τέχνες μας, τις επιστήμες μας, όλη την ταυτότητά μας, τις ηθικές μας αξίες τις χαρές μας.
Με ποια λογική λοιπόν συνεχίζουμε να σεβόμαστε αυτούς που δεν σέβονται εμάς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου