Απο την Contessa,
Θα τον θυμάμαι … γιατί στριμώχτηκα πολλές φορές στις θέσεις της πλατείας ενός θεάτρου για να τον δω και να ξεφύγω... Να ξεφύγω και να γελάσω και αυτό το χάρισμα το είχε ο Βασίλης Τσιβιλίκας… μαζί του ξεχνιόμασταν και γελάγαμε με την καρδιά μας… στο ‘’ Ό,τι πείτε υπουργέ μου΄΄ , στο ΄΄Τανγκό για πέντε ‘’ στο ‘’Ούτε γάτα ούτε ζημιά ‘’ στο ‘’ Χρήματα φαντάσματα΄΄ αλλά και σε τόσα άλλα…
Σήμερα το πρωί μάθαμε όλοι ότι σε ηλικία 70 ετών έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος κωμικός ηθοποιός Βασίλης Τσιβιλίκας. Σύμφωνα με την διευθύντρια του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου, Όλγα Οικονόμου, ο δημοφιλής ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή κατά την διακομιδή του στο νοσοκομείο παρουσιάζοντας έντονο θωρακικό άλγος ενώ επί 40 λεπτά οι γιατροί του νοσοκομείου έδωσαν μάχη να τον σώσουν. Δυστυχώς, όμως, δεν τα κατάφεραν.
Μέχρι και την τελευταία στιγμή υπηρετούσε το αγαπημένο του θέατρο.
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά. Η είδηση του θανάτου του δημοφιλούς ηθοποιού σκόρπισε θλίψη στον κόσμου της τέχνης. ‘’ Ευτυχώς έχω έναν πετυχημένο γάμο. Ήταν άλλες εποχές τότε, όλη η κοινωνία οδηγούσε σε αυτή την κατεύθυνση, να βρεις έναν άνθρωπο», είχε δηλώσει ο ίδιος σε μια από τις πιο πρόσφατες συνεντεύξεις του.
Η φωτεινή παρουσία του στον ελληνικό κινηματογράφο, στην τηλεόραση και στο θέατρο υπήρξε σημαντική. Συνάδελφοι του μιλούσαν πάντα με τα καλύτερα λόγια για τον ίδιο περιγράφοντας τον ως ένα ξεχωριστό άνθρωπο που βοηθούσε συναδέλφους του από τα πρώτα τους βήματα.
Φύσει κωμικός ηθοποιός, γνώρισε μεγάλη επιτυχία τόσο στην πρόζα όσο και στην επιθεώρηση. Μια από τις πιο μεγάλες του απολαύσεις ήταν για τον ίδιο να βλέπει να γεμίζουν οι θέσεις του θεάτρου ενώ οι ταινίες του είχε δηλώσει πως ήταν ένα κομμάτι από τη ίδια του τη ζωή.
Σε συνεντεύξεις δήλωνε ότι δεν είχε απωθημένα, και όταν δεχόταν την ερώτηση στο αν δεν γινόταν ηθοποιός τι άλλο θα ήθελε να είναι, εκείνος απαντούσε «θα ήθελα να είμαι ο Φρεντ Αστέρ. Δεν ξέρω να χορεύω αλλά μιμούμαι, ζωγραφίζω και δημιουργώ με τον χορό, διηγούμαι με τον χορό».
Μέχρι τις τελευταίες του συζητήσεις, ο αγαπημένος ηθοποιός τόνιζε ότι στη ζωή μας, τη δουλειά μας και την κοινωνία μας δεν χρειαζόμαστε προστυχιές και γκρίνιες, αλλά πρέπει να έχουμε αισθητική και φινέτσα.
"Η κουλτούρα του ξέκωλου" έλεγε, "έχει κυριαρχήσει στην εποχή μας με αποτέλεσμα ακόμα και οι πολιτικοί όταν δεν θέλουν να απαντήσουν σε σοβαρές ερωτήσεις χρησιμοποιούν επιθεωρησιακές ατάκες που φανερώνουν τη βλακεία τους, άρα ανήκουν στην κουλτούρα του ξέκωλου».
Πέρα από το εξαιρετικό ταλέντο του στην υποκριτική και την μόνιμη παρουσία του στο σανίδι που τόσο αγαπούσε, παρακολουθούσε με ενδιαφέρον και αγωνία τα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας και τη βραδιά των εκλογών του 2009 είχε συμμετάσχει σε τηλεοπτική εκπομπή τονίζοντας μεταξύ άλλων ΄΄ Πολιτική χωρίς πολιτικό κόστος δεν ασκείται. Κανένα επάγγελμα δεν ασκείται χωρίς κόστος. Εσείς ανακαλύψατε το επάγγελμα που δεν έχει κόστος. Ε λοιπόν τώρα να ξέρετε ότι την πληρώνετε εσείς. Άνοιξε όπως λέγαμε παλιά, ποδοσφαιρικά, το κουτάκι με τις σφαλιάρες. Οι επόμενοι… το νου σας!’’
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1942 , το μοναδικό αγόρι της οικογένειάς του και μεγαλύτερος από τις δύο αδελφές του, φοίτησε ως μαθητής σε κολλέγιο της συμπρωτεύουσας και από εκεί ξεκίνησε και η πορεία του στη υποκριτική καθώς οι καθηγητές του αναγνώρισαν πρώτοι το ταλέντο του. Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του πέρασε στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί επαγγελματικά πλέον στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Σπούδασε υποκριτική στη σχολή του Πέλου Κατσέλη ενώ έκανε προσπάθειες να εισαχθεί στο Θέατρο Τέχνης.
Η παρθενική του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το 1965 στη Νέα Ιωνία και το 1967 ο Κάρολος Κουν διακρίνοντας το ταλέντο του τον κάλεσε στο Θέατρο Τέχνης. Στις αρχές του 1970 ξεκίνησε να ασχολείται με την επιθεώρηση και αργότερα με την πρόζα.
Η δεκαετία του '70 ήταν η περίοδος που πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο. Η πρώτη ταινία που συμμετείχε ήταν «Η θεία μου η χίπισσα του Αλέκου Σακελλάριου», με την Ρένα Βλαχοπούλου και όλοι θυμόμαστε την ψιλόλιγνη κορμοστασιά του ντυμένο χίπη με μια αρμαθιά κουδούνες να κρέμονται γύρω από το λαιμό του.
Στη πορεία συμμετείχε σε αρκετές ταινίες, ενώ παράλληλα η παρουσία του στο θέατρο ήταν σταθερή. Εδώ και πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης, ο ίδιος έπαιζε ανελλιπώς κάθε χρόνο σε κωμωδίες ελληνικές και ξένες, όπου σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε.
Φέτος είχε ανεβάσει για δεύτερη σεζόν στην κωμωδία ΄΄Ζωή ποδήλατο ΄΄ του Ντέιβ Φρίντμαν στο θέατρο Αυλαία μαζί με τον Γιάννη Μποσταντζόγλου και τον Πέτρο Ξεκούκη.
Η κηδεία του αξέχαστου ηθοποιού θα γίνει την Παρασκευή 2 Μαρτίου, στις 15:00, από το νεκροταφείο Αμαρουσίου.
Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε το 1970 με το «θέατρο της Δευτέρας», ενώ ακολουθούν το «Αξιωματικός Υπηρεσίας» το 1972, «Εν τούτω Νίκα» (στο ρόλο του ταβερνιάρη) και «Βίβα Κατερίνα» το 1973, «Ατσίδες» το 1976, «1000 χρόνια μετά» το 1977, «Βράδια Επιθεώρησης» το 1984, «Ο κύριος συνήγορος» (1990), έκτακτη εμφάνιση στο «Χάι Ροκ» το 1992, «Ο τέταρτος γάμος» (1994), συμμετοχή στο «Baby style» το 1999 και «άρωμα γυναίκας» το 2000.
Ένα ζευγάρι παπούτσια (1973)
Το μωρό μου (1973)
Ούτε γάτα ούτε ζημιά (1974)
Αλφρέδο ο κατακτητής (1974)
Από την κωμωδία στο δράμα (1975)
Η συμμορία των πέντε (1976)
Κρουαζιέρα (1976)
Ο δειλός κι ο τολμηρός (1977)
Ο επισκέπτης που δεν χτύπησε το κουδούνι (1977)
Ο καλύτερος του κόσμου (1977)
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1977)
Η αντι-πεθερίνη (1978)
Της ζήλειας τα καμώματα (1979)
Το παιδί της μαμάς (1980)
Το προξενιό της Βιολέττας (1980)
Ο φίλος μου ο Λευτεράκης (1981)
Νυχτερινή επίσκεψη (1983)
Παγωτό μες το χειμώνα (1984)
Το ψάθινο καπέλο (1985)
Μπράβο Κολλονέλο (1986)
Και μαζί και μόνος (1995)
Μπομπ και Μαίρη (1996)
Σκάει νύφη...ΣΚΑΪ γαμπρός (1997)
Αθήνα 2000...με τα τέσσερα (1999)
Και ο Σημίτης θέλει το Γερμανό του (1999)
Τρεις επάνω δύο κάτω (1999)
Ό,τι πείτε υπουργέ μου (2000)
Όλοι στο κόλπο (2000)
Πυροτεχνήματα στο τσεπάκι μου (2000)
Τανγκό για πέντε (2000)
Ούτε γάτα ούτε ζημιά (2001)
Χρήματα φαντάσματα (2002)
Πάω για δήμαρχος (2002)
Πόσα κεράκια έχει η τούρτα; (2003)
Καληνύχτα και φρόνιμα (2003)
Κοίτα ποιος ήρθε! (2004)
Μεθυσμένα κουφέτα (2005)
Όχι τώρα αγαπούλα (2006)
Πώς να κλέψετε τους κληρονόμους σας (2007)
Κινηματογράφος
Η θεία μου η χίπισσα (1970)
Ζητείται επειγόντως γαμπρός (1971)
Ο κατεργάρης (1971)
Η Ρένα είναι «οφ-σάιντ» (1972)
Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
Ο κύριος σταθμάρχης (1972)
Ψυχή και σάρκα (1974)
Τώρα θέλω τώρα (1980)
