Με όπλο του το πολύτιμο μυαλό του και την ανεξάντλητη φαντασία του , δούλεψε ως ιστορικός, μαθηματικός, χημικός, φυσικός αστρονόμος, γεωγράφος, γεωλόγος , πολιτικός, καπετάνιος αλλά και τόσα άλλα επαγγέλματα που έπρεπε να συνδυάσει για να ‘’ντύσει’’ τους ήρωες του και να δημιουργήσει την φανταστική πλοκή του κάθε έργου του που έβλεπε 100 με 150 χρόνια μπροστά από την χρονιά δημοσίευσής του.
De la Terre à la Lune, δηλαδή από τη Γη στη Σελήνη ήταν ο τίτλος του τρίτου κατά σειρά επιστημονικής φαντασίας βιβλίου του Ιούλιου Βερν που εξέδωσε το 1865 σε ηλικία 37 ετών .
Ένα χρόνο πριν είχε προηγηθεί το Voyage au centre de la Terre, ταξίδι στο κέντρο της Γης ενώ το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1863 με τον τίτλο Cinq semaines en ballon πέντε εβδομάδες με το αερόστατο. Ακόμα και μετά τον θάνατο του δημοσιεύονταν κάθε χρόνο ένα από τα έργα του εκτός από τα θεατρικά και την ποίηση ή χειρόγραφά του μέχρι το πρόσφατο 1994 όπου δημοσιεύτηκε ‘’ Το Παρίσι στον 20ό αιώνα’’ από τα πρώτα του Βερν, το οποίο είχε απορριφθεί από τον εκδότη του με την δικαιολογία ότι ήταν μεγάλης επιστημονικής φαντασίας ενώ ανακαλύφθηκε μόλις πέντε χρόνια πριν την χρονιά της δημοσίευσης του στο προσωπικό αρχείο του.
Από το τέλος του 19ου αιώνα και ανάμεσα στους πρώτους μεταφραστές του, είναι ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, που μετέφραζε κείμενά του στο περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων». Με όπλο την φαντασία του αλλά και τη διορατικότητά του ο Βέρν ταξίδεψε εκατομμύρια αναγνώστες σε μέρη που ποτέ δε πήγε προκαλώντας παράλληλα την ανθρωπότητα να δοκιμάσει την τύχη της στο Σύμπαν αλλά και σε ανεξερεύνητους ωκεανούς. Τα έργα του τροφοδότησαν τα όνειρα πολλών γενεών νέων ανθρώπων ενώ αποτέλεσαν το έναυσμα νέων ανακαλύψεων και εφευρέσεων. Το συγγραφικό έργο του περιλαμβάνει 65 μυθιστορήματα, 20 διηγήματα, 30 θεατρικά έργα, καθώς και λιμπρέτα για διάφορες όπερες.
Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 στη παραθαλάσσια Νάντη, σε μια συνοικία που κατοικούσαν κυρίως εφοπλιστές. Ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του δικηγόρου, Πέτρου Βερν, και της μητέρας του Σοφίας, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήθελε ο γιος του να γίνει δικηγόρος και να πάρει γραφείο του όταν θα μεγάλωνε. Ο Ιούλιος όμως περιτριγυρισμένος από πλοία και ναυτικούς, αγάπησε τη θάλασσα και τις περιπέτειες των ναυτικών. Ναυτικός βέβαια δεν έγινε ποτέ παρά μόνο στα βιβλία του καθώς σε ηλικία έντεκα ετών προσπάθησε στα κρυφά να μπει ως μούτσος στο πλήρωμα ενός εμπορικού πλοίου που θα ταξίδευε στις Ινδίες. Κάποιος από τους μόνιμους ναύτες του πλοίου ειδοποίησε τον πατέρα του Ιούλιου ότι ο γιος του σχεδίαζε να το σκάσει, και όταν το πλοίο ήταν έτοιμο να αποπλεύσει, κατέφθασε ο πατέρας και πήρε το γιο του από το καράβι. Αργότερα, ο Ιούλιος υποσχέθηκε στους γονείς του ότι στο εξής θα ταξίδευε μονάχα με τη φαντασία του. Μόλις τελείωσε την υποχρεωτική εκπαίδευση, πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει νομικά και να πάρει την άδεια του δικηγόρου ώστε να αναλάβει αργότερα το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του.
Ως φοιτητής στο Παρίσι, ο Βερν ζούσε στις τυπικές φοιτητικές συνοικίες με ένα πενιχρό επίδομα, το περισσότερο από το οποίο το ξόδευε στα βιβλιοπωλεία και στα θέατρα. Η δίψα για διάβασμα ήταν ακόρεστη και ρουφούσε οτιδήποτε βιβλίο μπορούσε να αγοράσει ή να δανειστεί. Μάλιστα άρχισε να γράφει και να έχει επαφή με τον κόσμο των λογοτεχνών, μεταξύ άλλων με τους Αλέξανδρο Δουμά τον πρεσβύτερο και τον υιό, όπως και με τον Βίκτωρα Ουγκώ.
Μετά το τέλος των σπουδών του στη νομική παρέμεινε στο Παρίσι και δοκίμασε πρώτα την τύχη του ως θεατρικός συγγραφέας . Το 1851 δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό Le Musée des familles οι πρώτες του μικρές ιστορίες: "Les premiers navires de la marine mexicaine" (Τα πρώτα καράβια του μεξικανικού ναυτικού) και "Un voyage en ballon" (Ταξίδι μέσα σε ένα αερόστατο). Εντούτοις συνεχίζει τα θεατρικά κομμάτια όλων των ειδών. Το 1855 δημοσιεύεται το πρώτο του μυθιστόρημα ταξιδιών και περιπέτειας το Un hivernage dans les glaces (Ένας χειμώνας στους πάγους).
Το 1857 νυμφεύεται την Ονορίν Μορέλ , μια νεαρή χήρα με ήδη δυο κόρες. Για να συντηρήσει την οικογένεια που απέκτησε ξαφνικά, πήρε άδεια εργασίας ως χρηματιστής, επάγγελμα που εξάσκησε με σχετική επιτυχία, ενώ τις ελεύθερες ώρες του τις περνούσε γράφοντας θεατρικά έργα και περιπετειώδη διηγήματα. Το 1859 θα ταξιδέψει με τον φίλο του Αριστίντ Ινιάρ στη Σκωτία και αργότερα στη Σκανδιναβία. Στις 3 Αυγούστου 1861, κι ενώ βρισκόταν στη Δανία, γεννήθηκε ο γιος του Μισέλ
Στα μυθιστορήματά του μιλά για υποβρύχια, ιπτάμενες μηχανές, ουρανοξύστες, για την κατάκτηση της Σελήνης, εμπνέοντας σημαντικούς επιστήμονες της εποχής του. Η ικανότητά του να συνδυάζει την πραγματικότητα με τον μύθο και να τοποθετεί την ιστορία του σε εξωτικά μέρη, εκτόξευσαν τη φήμη του από πολύ νωρίς. Σήμερα, ο Ιούλιος Βερν θεωρείται από τους δέκα πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς όλων των εποχών.
Το 1862, κι αφού συνάντησε μεγάλες δυσκολίες να βρει εκδότη για το έργο του, θα γνωρίσει τον Πιέρ-Ζυλ Ετζέλ ο οποίος αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία σ' αυτό το νέο συγγραφέα. Έτσι, ο Ετζέλ αγόρασε το πρώτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Βερν, το Cinq semaines en ballon (Πέντε εβδομάδες στο αερόστατο), που ήταν η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, και συμφώνησε μαζί του για επιπλέον μυθιστορήματα του ίδιου τύπου. Παράλληλα, του έδινε συμβουλές για επιτυχές γράψιμο, που θα άρεσε στο αναγνωστικό κοινό. Αργότερα, με τη βοήθεια του Ετζέλ, ο Βερν θα έρθει σε επαφή με ερευνητές και εφευρέτες που διαπλάτυναν τις γνώσεις του, τον συμβούλευαν σε ειδικά θέματα και τον τροφοδοτούσαν με ιδέες. Ο Ετζέλ ήξερε πώς να πλασάρει το συγγραφικό ταλέντο του Βερν στην αγορά. Πρώτα κυκλοφορούσε τα μυθιστορήματά του σε συνέχειες, μετά σε ολοκληρωμένη μορφή και τέλος σε πολυτελή χρυσοκόκκινη συσκευασία.
Μετά την επιτυχία του Πέντε εβδομάδες με το αερόστατο ο Βερν έγινε γνωστός ως συγγραφέας και μπορούσε πλέον να συντηρείται μόνο με τη συγγραφή. Τα επόμενα χρόνια έγραψε πάρα πολλά μυθιστορήματα που συνήθως δημοσιεύονταν σε συνέχειες στο νεανικό περιοδικό του Ετζέλ Magazine illustré d'éducation et de récréation πριν εκδοθούν ως βιβλία.
Το 1872 δημοσιεύτηκε το "Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες'', η μεγαλύτερη επιτυχία του Βερν από άποψη πωλήσεων. Το 1876 εκδόθηκε το πολιτικό δράμα Michel Strogoff (Μιχαήλ Στρογκώφ).
Μετά την έκδοση του ''Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες'' ο Βερν έγινε πλούσιος. Ομως παρά τις επιτυχίες του, δεν κατάφερε το 1883 να γίνει μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, όπως ήταν η επιθυμία του. Έτσι, άρχισε να κάνει πολλά ταξίδια, εν μέρει με ιδιόκτητα μηχανοκίνητα ιστιοφόρα και διατηρούσε ένα εντυπωσιακό σπίτι στην Αμιένη όπου ζούσε και από όπου καταγόταν η σύζυγός του.
Από το 1888 καταφέρνει να εκλέγεται συνεχώς ως δημοτικός σύμβουλος και με αυτή του την ιδιότητα θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την πολεοδομία και το θέατρο.
Στο τέλος της ζωής του, ο Ιούλιος Βερν κωφάθηκε και τυφλώθηκε. Τα τελευταία τριάντα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αμιένη της Βόρειας Γαλλίας, γενέτειρας της γυναίκας του Ονορέν. Το 1886 ο Ιούλιος Βερν βίωσε δύο τραγωδίες: τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι από πυροβολισμό του παρανοϊκού ανιψιού του Γκαστόν κι έχασε τον αγαπημένο του εκδότη, που έφυγε από τη ζωή. Έξι χρόνια μετά, ο καταρράκτης που τον ταλαιπωρούσε, μείωσε κατά πολύ την όρασή του και στις 24 Μαρτίου 1905 άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών, υποφέροντας από διαβήτη και παράλυση. Ο γιος του, ο Μισέλ, επιμελήθηκε τα ημιτελή του μυθιστορήματα και συνέβαλε στη διάδοση του έργου του.
Ο Ιούλιος Βερν θεωρείται από τους δέκα πιο πολυμεταφρασμένους συγγραφείς όλων των εποχών. Πολλά από τα μυθιστορήματά του θα γυριστούν ταινίες τον 20ό αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου