Πριγκίπισσα Σίσσυ: Η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και η σχέση της με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα....[PHOTO & VIDEO]

Γράφει η Χριστίνα Αλαμάνου

Ήταν παραμονή των Χριστουγέννων του 1837 στο Μόναχο της Βαυαρίας που γεννήθηκε η Δούκισσα Ελισάβετ Αμαλί Ευγενία, το τέταρτο στη σειρά παιδί του δούκα Μαξιμιλιανού Ιωσήφ της Βαυαρίας και της πριγκίπισσας Λουδοβίκας της Βαυαρίας. 

Ο πατέρας της δούκας Μαξιμιλιανός προτιμούσε η οικογένειά του να βρίσκεται στο εξοχικό περιβάλλον και στα δάση της Βαυαρίας παρά να ακολουθεί τα βασιλικά πρωτόκολλα. 

Η οικογένεια έζησε στο Κάστρο Possenhofen και η κόρη του Σίσσυ έδειξε από πολύ νωρίς ότι του έμοιαζε πιο πολύ από τα υπόλοιπα παιδιά του. Από τον καλόκαρδο αλλά και εκκεντρικό πατέρα της κληρονόμησε πίστη στα προοδευτικά και δημοκρατικά ιδανικά. Η ίδια λάτρευε να ιππεύει τα άλογα της , σκαρφάλωνε στα δέντρα , αγκάλιαζε και φρόντιζε τα ζώα, αγαπούσε τον χορό, το τραγούδι και την ανέμελη ζωή. 

Τάιζε τα κουνέλια της, φρόντιζε τα ινδικά χοιρίδια, τραγουδούσε μαζί με τα καναρίνια της, έτρεχε με τους σκύλους στα δάση του Possenhofen και κυλιόταν για ώρες στο χορτάρι λερώνοντας συνεχώς τα φουστάνια της. 

Μέχρι τα 14της χρόνια, τίποτα δε πρόδιδε ότι αυτό το πανέμορφο και τόσο ξεχωριστά ελεύθερο πλάσμα θα γίνει η Αυτοκράτειρα της Αυστρίας και Βασίλισσα της Ουγγαρίας. 

Δεν κρατούσε ημερολόγια, έγραφε όμως ποιήματα για τα οποία είχε βρει τον μπελά της από την μητέρα της όταν τα πρωτοδιάβασε διακρίνοντας τον πρώτο εφηβικό έρωτα που ένιωσε για κάποιον Κόντε, που επισκεπτόταν συχνά το κάστρο της οικογενείας της.   

Όμορφη, κομψή , επαναστάτρια, αντισυμβατική, ιδιαίτερα εξωστρεφής, αλλά και εύθραυστη δημιούργησε ένα φανταχτερό μύθο που σπάνια συναντούσε κάποιος για Ευρωπαίο Μονάρχη εκείνη την περίοδο. 

Ίσως πολλά χρόνια μετά, ένα άλλο σημαντικό πρόσωπο, γυναίκα και αυτή, θα μπει σε ένα άλλο παράλληλο κάδρο της δικής της εποχής και αποκτήσει τη φήμη και τον αντίκτυπο που είχε η Ελισάβετ στη δική της. 

Ναι, η Ελισάβετ προηγήθηκε της Νταιάνα Σπένσερ, της πριγκίπισσας του λαού, αλλά αν τις μελετήσεις και τις δύο παράλληλα στο πρώτο συμπέρασμα που καταλήγεις  είναι ότι και οι δύο τους αρχικά είχαν μια θεαματική αποδοχή από το λαό, περιφρόνησαν το πρωτόκολλο και καλλιέργησαν το πρότυπο της ανεξάρτητης θέλησης. Είχαν λίγους φίλους και ισχυρούς εχθρούς, επηρέασαν τη μόδα αλλά και η μόδα επηρεάστηκε από τις ίδιες, ενώ το τέλος τους ήταν εξίσου τραγικό.  

Η Σίσσυ ήταν το fashion icon της εποχής της και το σίγουρο είναι πως αν ζούσε σήμερα θα κυριαρχούσε η μορφή της σε όλα τα  μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ήταν εξαιρετικό φαινόμενο, υπήρξε το νέο και ανατρεπτικό πρότυπο σε σχέση με αυτό που κυριαρχούσε για τις γυναίκες του 19ου αιώνα. 

Γυμναζόταν καθημερινά, έκανε ώρες πεζοπορίας, ίππευε μέχρι εξαντλήσεως.

Έφτιαχνε κρέμες προσώπου με πολτοποιημένη φράουλα και βαζελίνη ενώ τα υπέροχα μακριά καστανά μαλλιά της που ξέμπλεκα ακουμπούσαν στο πάτωμα και ήταν το σήμα κατατεθέν της , υπήρξε κυρίαρχη καθημερινή απασχόληση. 

Βιογράφοι της αναφέρουν ότι τρεις ώρες την ημέρα η προσωπική της κομμώτρια Fanny Feifalik θα τα βούρτσιζε, θα τα έπλεκε και θα έστριβε καρφιτσώνοντας δεκάδες φουρκέτες για φτιάξει περίτεχνες κοτσίδες. 


Σύμφωνα με τη βιογραφία του Ludwig Merkle, τα μαλλιά της Σίσσυ πλένονταν κάθε τρεις εβδομάδες από ένα μείγμα ωμών αυγών αναμεμειγμένων με καλό κονιάκ.

Κοιμόταν ελάχιστα. Τρεφόταν με ζωμούς κρέατος και πορτοκάλια, γάλα από αγελάδες  που έκτρεφε η ίδια και χορταρικά. Έκανε μπάνιο σε γάλα κατσίκας με ζεστό ελαιόλαδο και μέλι. Έβαζε καυτές κομπρέσες με ξύδι στη μέση και στους γλουτούς. Σύμφωνα με γραπτές περιγραφές το ύψος της ήταν περίπου στο 1,72 εκ. ενώ ζύγιζε λιγότερο από 48 κιλά.  

Η πανέμορφη αυτοκράτειρα Σίσσυ υπήρξε το αγαπημένο μοντέλο διάσημων ζωγράφων, γι’ αυτό έως και σήμερα υπάρχουν αμέτρητα πορτραίτα της που κοσμούν παλάτια και διάσημες γκαλερί τέχνης. 

Σε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονική περίοδο για την Ευρώπη, η Σίσσυ κέρδισε τον θαυμασμό όλων των βασιλικών οίκων της Ευρώπης, και αυτό συνέβαλε τα μέγιστα προς την ενίσχυση του αυστριακού θρόνου αλλά και της δυναστείας των Αψβούργων. 

Ήταν η πιο δημοφιλής Αυτοκράτειρα ενώ υπήρξε το πιο φωτογραφημένο άτομο της εποχής της. 

Τα πάντα γύρω της συνοδεύονταν από ένα  μύθο. 

Η παραμυθένια είσοδος της στη δημόσια ζωή,  οι περιπέτειες της στο παλάτι, οι επιλογές της στη μόδα, οι στενοί κορσέδες , η κατάθλιψη μαζί με τις διατροφικές διαταραχές ,  οι περιπλανήσεις της ανά την υφήλιο , ο πολυτελής τρόπος διαβίωσής της , τα δεκάδες ειδύλλια που της προσέπιπταν ακόμα και οι κακές σχέσεις με την πεθερά της,  απαθανατίστηκαν σε εφημερίδες ενώ συνοδεύονταν με αιχμηρούς σχολιασμούς εναντίον της.

Με την αδερφή της Ελένη , χαϊδευτικά Νένε, είχε μόλις τρία χρόνια διαφορά, αλλά εκ διαμέτρου αντίθετο χαρακτήρα. Εξωστρεφής, πειραχτήρι, με αγάπη για τη φύση, δεν είχε κανένα κοινό στοιχείο με τη Νένε που ήταν ένα ήσυχο κορίτσι έτοιμο για ένα αυτοκρατορικό γάμο.

Η Ελισάβετ ανήκε στον Βαυαρικό οίκο των Βίτελσμπαχ, όπως και ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας , Όθων.  Η δυναστεία της κυβερνούσε το κρατίδιο από το 1180 και ο βασιλικός της οίκος διέθετε εξουσία, πλούτη και τεράστιες εκτάσεις στα νότια της Γερμανίας

Όταν έγινε 15 ετών, η οικογένεια της επισκέφθηκε το θέρετρο του Bad Ischl, στην Άνω Αυστρία, ώστε να προχωρήσουν οι διαδικασίες γνωριμίας και γάμου της Νένε με τον 23χρονο Αυτοκράτορα της Αυστρίας Φραγκίσκο Ιωσήφ. 

Ένας γάμος που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ όμως, καθώς ο νεαρός Φραγκίσκος ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Σίσσυ.

ΚΑΙΖΕΡ - ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΙΩΣΗΦ

Παρά τις ενστάσεις τόσο της Αυστριακής αυτοκρατορίας, όσο και της οικογένειας της Σίσσυ, ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 24 Απριλίου του 1854 στην εκκλησία του Αγίου Αυγουστίνου στη Βιέννη όπου μια πανέμορφη έφηβη αλλά μελαγχολική ήδη νύφη παντρεύτηκε τον απόλυτο μονάρχη της πιο μεγάλης αυτοκρατορίας της Ευρώπης.

ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙΖΕΡ & ΣΙΣΣΥ

Ο έρωτας της Σίσσυ για τον σύζυγό της ήταν ο μοναδικός λόγος που η νεαρή αυτοκράτειρα δεχόταν το καταπιεστικό πρωτόκολλο της αυλής των Αψβούργων. 

Η ανατροφή της στη φύση, τα ανέμελα παιδικά της χρόνια και ο αυθόρμητος χαρακτήρας της δεν την είχαν προετοιμάσει για  Αυτοκράτειρα. 

Αν και ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο λόγω της απλότητας της, η ίδια εμφανιζόταν ελάχιστα αφού αποστρέφονταν τις μεγάλες γιορτές και τις φανταχτερές εκδηλώσεις

ΚΑΙΖΕΡ ΚΑΙ ΣΙΣΣΥ 

H Ελισάβετ, μέσα σε δύο μήνες από το γάμο της με τον Φραγκίσκο Ιωσήφ, ήταν ήδη έγκυος. Στις 5 Μαρτίου του 1855, η δεκαεπτάχρονη αυτοκράτειρα γέννησε μια κόρη που ονομάστηκε την ίδια ημέρα Σοφία Φρειδερίκη Δωροθέα Μαρία Ιωσηφίνα, από τη μητέρα του Φραγκίσκου Ιωσήφ. 

H μικρή Σοφία βαπτίστηκε χωρίς να το γνωρίζει η ίδια η μητέρα της , Σίσσυ . Μετά από ένα χρόνο  η Ελισάβετ γέννησε μια ακόμα κόρη, την Γκιζέλα, νεώτερη αδελφή της Σοφίας. 

Και τα δύο βρέφη τα άρπαξε από την αγκαλιά της η Αρχιδούκισσα Σοφία της Βαυαρίας μητέρα του Αυτοκράτορα, πεθερά της και παράλληλα θεία της η οποία και έπεισε τον γιο της ότι η Ελισάβετ ήταν πολύ νέα για να μεγαλώσει δύο παιδιά. 

ΣΙΣΣΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ, ΣΟΦΙΑ & ΓΚΙΖΕΛΑ

Οι ώρες και οι μέρες της Σίσσυ στα ανάκτορα υπήρξαν μαρτυρικές. Όσο κι αν η Ελισάβετ ικέτευε τον Φραγκίσκο Ιωσήφ να συζητήσει το θέμα με τη μητέρα του, τα κλάματα της δεν εισακούστηκαν. 

Όμως στη πορεία η Ελισάβετ τελικά άρχισε να εκφράζει ανοιχτά τις επιθυμίες της προς στη πεθερά της κερδίζοντας στη πορεία να παίρνει μαζί της τα μικρά κορίτσια όταν ταξίδευε.

Η Σίσσυ λάτρευε την Ουγγαρία και τους κατοίκους της. Αποφάσισε να διοργανώσει ένα ταξίδι παρέα με τον σύζυγο της και τα παιδιά τους το οποίο όμως ήταν και μοιραίο ανοίγοντας στην ουσία την πόρτα για τα περισσότερα δεινά που βρήκαν στη πορεία το αυτοκρατορικό ζεύγος.   Ήταν άνοιξη του 1857 στη Βουδαπέστη όπου οι μικρές πριγκίπισσες,  τόσο η Σοφία όσο και η αδελφή της Γκιζέλα αρρώστησαν με διάρροια εμφανίζοντας  υψηλό πυρετό.  

Η δέκα μηνών Γκιζέλα ανακάμπτει σχετικά γρήγορα εν αντιθέσει με τη δίχρονη Σοφία. Μετά από έντεκα ώρες μάχης που έδωσε για κρατηθεί στη ζωή, η πρωτότοκη κόρη Σοφία πέθανε στα χέρια της Ελισάβετ, από αφυδάτωση λόγω διάρροιας ή από σπασμούς λόγω του υψηλού πυρετού.

Ο θάνατος του μεγαλύτερου παιδιού της θα "στοιχειώσει" την αυτοκράτειρα Ελισάβετ για όλη της τη ζωή. Η Ελισάβετ θεωρήθηκε έμμεσα υπεύθυνη για το θάνατο της από την πεθερά της.  

Η Ελισάβετ από τότε θα φοράει ένα βραχιόλι με αποτυπωμένη τη φιγούρα της μικρής της ενώ το πορτραίτο της κόρης της δε φύγει ποτέ μέσα από το δωμάτιο της. 

Η σχέση των δύο γυναικών , Ελισάβετ και Αρχιδούκισσας Σοφίας θα καταστραφεί ολοκληρωτικά.  Η Σίσσυ εγκαταλείπει την προσπάθεια επικοινωνίας με την πεθερά της και μαζί εγκαταλείπει, ουσιαστικά, και τα παιδιά της.  

Στο εξής θα τα βλέπει ελάχιστα, ενώ εκείνη ξεκινάει τα μακρινά ταξίδια επικαλούμενη την κακή της υγεία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από χρόνια , μία από τις κυρίες των τιμών της Ελισάβετ, η Marie Festetics, σχολίασε στο ημερολόγιό της ότι η Αυτοκράτειρα υπήρξε τόσο απασχολημένη με τα ταξίδια της που δεν είχε ούτε το χρόνο να παρακολουθήσει τις προετοιμασίες για το γάμο της κόρης της Γκιζέλα.

Η Ελισάβετ δεν μπορούσε να ελέγξει την ίδια της την οικογένεια. Το μόνο ίσως που μπορούσε να κάνει είναι να ελέγχει συνεχώς το σωματικό της βάρος  που δεν ξεπερνούσε τα 48 κιλά .

 Γυμναζόταν συνεχώς ενώ έκανε πάνω από 8 ώρες ιππασία. Αρκετές φορές έπεφτε σε κατάθλιψη και κλεινόταν στο διαμέρισμά της για ώρες κλαίγοντας. Από την άλλη όμως αντλούσε δύναμη από τη φύση και από την ποίηση. 

Η Σίσσυ προσπαθεί να μένει μακριά από το παλάτι και τη βαριά ατμόσφαιρά του.  Επισκέπτεται τη Μαδέρα, την Ουγγαρία, την Αγγλία, την Ιρλανδία, τη Μαγιόρκα, τη Μάλτα, τις ακτές της νότιας Ισπανίας την Τεργέστη την Ιταλία και την μαγευτική Κέρκυρα. Το διάστημα αυτό, τόσο εκείνη όσο και ο Φραγκίσκος Ιωσήφ, περνούν μια πρώτη χειρότερη περίοδο του γάμου τους.

Μια άλλη μεγάλη αγάπη της Σίσσυ ήταν η Ελλάδα και οι κλασικές σπουδές.  Προκειμένου να εντρυφήσει στην κλασική Ελλάδα, προσλαμβάνει πολλούς δασκάλους που της διδάσκουν ελληνική μυθολογία και ιστορία αλλά και την εισαγάγουν στην ελληνική λογοτεχνία, τόσο την πεζογραφία όσο και την ποίηση.  Ο βασιλιάς Όθων της Ελλάδας είναι ξάδελφός της και οι επισκέψεις της στην Ελλάδα συχνές.  

Αγαπημένος της δάσκαλος υπήρξε ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος την έκανε να λατρέψει κυριολεκτικά τη χώρα του. 

Μετά τη γέννηση του Ροδόλφου το 1858 και εξαιτίας όλων όσων συνέβαιναν, οι σχέσεις του ζευγαριού είχαν κλονιστεί και τα πρώτα βαριά σύννεφα είχαν αρχίσει να σκιάζουν την ευτυχίας τους. Κάποιοι βιογράφοι αναφέρουν ότι η Σίσσυ είχε μολυνθεί από αφροδίσιο νόσημα που της το μετέδωσε ο Φραγκίσκος Ιωσήφ. 


Η ίδια είχε υποστεί νευρικό σοκ και για να ξεφύγει ταξίδευε έως τη Κέρκυρα για να ξεφύγει.

Από την άλλη ο νόμιμος κληρονόμος του θρόνου και της μεγάλης Αυτοκρατορίας μεγάλωνε στην αγκαλιά της γιαγιά του και μακριά από τη φροντίδα και το χάδι της μητέρας του.

Αλλεπάλληλοι θάνατοι την περιτριγυρίζουν. 

Πρώτα ο αδελφός του άνδρα της, ο αρχιδούκας Μαξιμιλιανός της Αυστρίας, διορίζεται αυτοκράτορας του Μεξικό από τον Ναπολέοντα τον Γ΄ της Γαλλίας.  Ο Μαξιμιλιανός συλλαμβάνεται και φυλακίζεται από τον Πορφύριο Ντιάζ, ηγέτη των μεξικανών επαναστατών, περνά στρατοδικείο και καταδικάζεται σε θάνατο.  

Ο διάσημος συγγραφέας Βίκτωρ Ουγκώ, υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολέμιος της θανατικής ποινής, κάνει έκκληση για τη ζωή του Μαξιμιλιανού.  Το τηλεγράφημά του, όμως, προς τους ηγέτες του Μεξικό θα φθάσει στον προορισμό του μισή ώρα μετά την εκτέλεση.

Η σύζυγος του Μαξιμιλιανού, Σαρλόττα, επιστήθια φίλη της Σίσσυ, σταδιακά χάνει τα λογικά της από τη θλίψη για το χαμό του άντρα της και καταλήγει σε άσυλο ψυχοπαθών, όπου και πεθαίνει.   

Το επόμενο αγαπημένο πρόσωπο της Σίσσυ που χάνεται από τη ζωή είναι ο πρώτος ξάδελφός της, ο όμορφος βασιλιάς Λουδοβίκος ο Β’ της Βαυαρίας, ο οποίος πνίγηκε υπό μυστηριώδεις συνθήκες στη λίμνη Starnberger της νότιας Γερμανίας.

Θα ακολουθήσει ο θάνατος της αγαπημένης της αδελφής Σοφίας, η οποία θα καεί ζωντανή κατά τη διάρκεια ενός χορού στο Παρίσι, ενώ προσπάθησε να κρύψει ένα αναμμένο τσιγάρο στις πτυχές του φορέματος της, ώστε να μην γίνει αντιληπτό από τον πατέρα της ότι κάπνιζε!  

Ο ίδιος ο Μαξιμιλιανός, πατέρας της Σίσσυ, θα πεθάνει ένα χρόνο αργότερα.

Ταξιδεύει συνεχώς και σταματάει για λίγο στην Ουγγαρία που την αγαπάει. 

Πείθει τον Φραγκίσκο να βρει τη πολυπόθητη πολιτική λύση με τους Ούγγρους . Θα ιδρύσει μια σχολή Ιππασίας και εκεί θα εκπαιδευτούν τα άλογα που τόσα πολύ αγαπάει η ίδια.  Ξοδεύει τον χρόνο της πιο εποικοδομητικά ανοίγοντας δρόμους προς το κοινωνικό της έργο.  Επισκέπτεται νοσοκομεία, μιλάει και επικοινωνεί με ασθενείς.

Δημοσιεύματα που σχετίζονται με βιογράφους αναφέρουν όταν η ίδια επέστρεφε στην Αυστρία λειτουργούσε με ένα παρανοϊκό τρόπο. 

Την ενοχλούσε να την κοιτάζουν επίμονα και αντιδρούσε,  κρυβόταν πίσω από ομπρέλες ή σκέπαζε το πρόσωπο της  με ένα βαρύ πέπλο. Ακόμα διακατεχόταν από μια ψυχαναγκαστική ανάγκη να γνωρίζει τι σκέφτονται οι άνθρωποι στη Βιέννη για την ίδια.   

Η αλήθεια είναι όσο εκείνη αγάπησε τον Ουγγρικό λαό άλλο τόσο την μισούσαν στην Αυστρία. Την κατηγορούσαν ότι παραμελούσε τα αυτοκρατορικά της καθήκοντα προκειμένου να ταξιδεύει ανά την υφήλιο και να πηγαίνει για κυνήγι στην Αγγλία. 

Ήταν γνωστό πια σε όλη την αυλή της Αυστροουγγαρίας ότι ο Αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ είχε επίσημη ερωμένη την ηθοποιό Katharina Schratt την οποία και γνώριζε προσωπικά η ίδια η Σίσσυ.

Από την άλλη αναφέρουν ότι η ίδια είχε πολλούς θαυμαστές , σύμφωνα όμως με τις ιστορικές πηγές και παρά τα κουτσομπολιά,  η Ελισάβετ φαίνεται να ήταν πιστή στον αυτοκράτορα. 

Επίσης δεδομένης μιας ιδιαίτερης ανασφάλειας που είχε και εμμονής ότι συνεχώς την παρακολουθούν,  θα ήταν αδύνατο εκείνη την εποχή , με στραμμένα όλα τα βλέμματα επάνω της να έχει έναν εραστή. 

Όλοι στη Βιέννη σίγουρα θα το γνώριζαν αλλά και θα το έγραφαν σε κάποιες εφημερίδες . 

Τζόρτζ Μίντλετον

Βέβαια εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με αναφορές που ανάγνωσα από τον ξένο τύπο μου κέντρισε το ενδιαφέρον και ξεχώρισα έναν θαυμαστή της Ελισάβετ του οποίου το όνομα έχει εμπλακεί και σε gossip site στις ημέρες μας θέλοντας να συνδέσουν την Κείτ Μίντλεντον με τον Σκοτσέζο Στρατιώτη. 

Αναφέρομαι στον Σκοτσέζο Στρατιώτης George Bay Middleton σταβλάρχη των Σπένσερ. 

Η συνάντησή τους έγινε σε ένα κυνήγι που διοργανώθηκε από τον κόμη Σπένσερ (5ο Earl Spencer), πρόγονο της πριγκίπισσας Νταίανα , αλλά η σχέση τους περιορίστηκε στην ιππασία και το κυνήγι. 

Το 1861 με τη θαλαμηγό «Victoria & Albert», που της είχε παραχωρήσει η βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας, επισκέπτεται την Κέρκυρα, όπου την υποδέχεται ο άγγλος κυβερνήτης Sir Henry Strokes και της διαθέτει την εξοχική του κατοικία, λίγο έξω από την πόλη της Κέρκυρας, τη βίλα «Mon Repos».  

Η Σίσσυ θα περάσει εκεί αρκετούς μήνες.  



Η ζωή στην Κέρκυρα θα την ενθουσιάσει και θα της θυμίσει τα ανέμελα παιδικά της χρόνια στη Βαυαρία. 

Περνάει το χρόνο της κάνοντας μακρινούς περιπάτους και παρέα με τους κατοίκους του νησιού.  

Στην Κέρκυρα την επισκέπτονται τόσο ο άντρας της, όσο και η αδελφή της Νένε.  

Το μεγαλοπρεπές Παλάτι Αχίλλειον στην Κέρκυρα 

Όμως η μελαγχολία και η κατάθλιψη εξακολουθούν να φλερτάρουν με την όμορφη πριγκίπισσα.  


Στην Κέρκυρα θα επιστρέψει πολλές φορές στο μέλλον.

Από τις αρχές της βασιλείας της, η Σίσσυ φάνηκε ότι αγαπούσε και ενδιαφερόταν για την Ουγγαρία, που αποτελούσε ένα επαναστατικό κομμάτι γης και ένας ζωντανός εφιάλτης πολιτικής του συζύγου της . 

Γκιούλα Αντράσυ

Όμως η ίδια πίστευε ότι ο λαός της Ουγγαρίας άξιζε μεγαλύτερες ελευθερίες και σεβασμό.  Συνεργάστηκε με τον επιβλητικό και χαρισματικό Ούγγρο πολιτικό  Γκιούλα Αντράσυ, για να προωθήσει τα σχέδια του Ουγγρικού λαού .

Το 1867, η Ουγγαρία έγινε ισότιμος εταίρος στην αυστροουγγρική αυτοκρατορία. Ο Φραντς Ιωσήφ στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας και ο Σίσσυ έγινε βασίλισσα. 

Οι Ούγγροι έλαβαν περισσότερες ελευθερίες και ο Φραγκίσκος επέστρεψε στο βασιλικό κρεβάτι  της Ελισάβετ κάνοντας  το τελευταίο τους παιδί.

Έτσι δέκα χρόνια μετά την γέννηση του Ροδόλφου , γεννήθηκε στην Ουγγαρία το τέταρτο και τελευταίο της τέκνο της.  Το βαπτιστικό της όνομα ήταν Μαρία Βαλέρια Ματθίλδη Αμαλία, αλλά την αποκαλούσαν συνήθως Βαλέρια

Η πριγκίπισσα Μαρία Βαλέρια γεννήθηκε στο Ofen (Buda) στην Ουγγαρία. Η αυτοκράτειρα Ελισάβετ συνδέθηκε ιδιαίτερα με την Βαλέρια, η οποία γεννήθηκε δέκα χρόνια μετά το τρίτο παιδί του αυτοκρατορικού ζευγαριού. Ήταν το μόνο παιδί της Ελισάβετ που της επιτράπηκε να αναθρέψει η ίδια.

Ήταν το αγαπημένο παιδί της και ονομάστηκε από μερικούς αυλικούς ως "Die Einzige", επειδή η Ελισάβετ έδωσε πολύ μεγαλύτερη προσοχή σε αυτήν από τα αδέλφια της. Ένα άλλο από τα ψευδώνυμα της Βαλέριας ήταν το "παιδί της Ουγγαρίας" . 

Η Ελισάβετ σκόπιμα επέλεξε την Ουγγαρία ως γενέτειρα της κόρης της. Κανένα βασιλικό παιδί δεν είχε γεννηθεί στην Ουγγαρία εδώ και αιώνες. Αν η Βαλέρια ήταν αγόρι, θα είχε ονομαστεί κληρονόμος της Ουγγαρίας. 

Σύμφωνα με την ιστορικό Brigitte Hamann, ένα αγόρι που θα γεννιόταν από τη βασίλισσα της Ουγγαρίας στο κάστρο της Βουδαπέστης θα μπορούσε να γίνει βασιλιάς της, χωρίζοντας την Ουγγαρία από την αυστριακή αυτοκρατορία. Βέβαια ήταν κορίτσι και αυτό έφερε λιγότερους μπελάδες στην πολιτική. 

Έχοντας ξαναβρεί τον εαυτό της, αφιερώθηκε στην ανατροφή της νέας της κόρης, παρά το γεγονός ότι οι κακές γλώσσες της βιεννέζικης αυλής ισχυρίζονταν ότι το παιδί ήταν καρπός εξωσυζυγικού ειδυλλίου.  

Οι φήμες έλεγαν ότι η Βαλέρια ήταν στην πραγματικότητα η κόρη του φίλου και του θαυμαστή της Ελισάβετ Γκιούλα Αντράσυ, πρωθυπουργού της Ουγγαρίας. 

Ωστόσο η μικρή Βαλέρια έμοιαζε με τον Φραγκίσκο-Ιωσήφ περισσότερο από οποιοδήποτε από τα αδέλφια της. 

Στη πορεία μπορεί τα κουτσομπολιά να σταμάτησαν η Βαλέρια όμως ένιωθε μια αντιπάθεια για οτιδήποτε έχει να κάνει με την Ουγγαρία που επιδεινώθηκε από την επιμονή της μητέρας της να μιλάει μόνο ουγγρικά. 

Η Βαλέρια μιλούσε άπταιστα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, της άρεσε να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα και ήταν μια ταλαντούχα ερασιτέχνης καλλιτέχνιδα.

Στο ημερολόγιο της Βαλέρια είχαν βρεθεί διάφορες σημειώσεις για τη μητέρα της την Ελισάβετ . Η ίδια σημειώνει ότι υπήρχαν φορές που άκουγε τη μητέρα της να γελάει υστερικά στη μπανιέρα, ενώ εκείνη την εποχή ότι η αυτοκράτειρα γοητευόταν από διάφορες καινοτομίες γύρω από τις ψυχασθένειες . Η Βαλέρια σημείωσε μια αναφορά της Ελισάβετ που δήλωσε γύρω από την τρέλα : «Δεν έχετε παρατηρήσει,» ρώτησε κάποτε, «ότι στον Σαίξπηρ οι τρελοί είναι οι μόνοι λογικοί;»

Το 1890, ήταν η χρονιά που η Μαρία Βαλέρια παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της, αρχιδούκα της Τοσκάνης, και όχι το συνοικέσιο που της είχε φέρει ο πατέρας της. 

Όλα αυτά έγιναν βέβαια στη σκιά του θανάτου του  διαδόχου του αυστριακού θρόνου, καθώς στις 30 Ιανουαρίου 1889 ο 31χρονος Ροδόλφος και η 17χρονη ερωμένη του και Βαρόνη Μαρία Βετσέρα βρέθηκαν νεκροί σε κυνηγετικό θέρετρο της νότιας Αυστρίας στο κυνηγετικό περίπτερο Μάγιερλινκ κάτω από μυστηριώδεις και ανεξιχνίαστες συνθήκες. 

Άλλοι το θεώρησαν αυτοκτονία, άλλοι πάλι μιλούσαν για πολιτική δολοφονία του διαδόχου των Αψβούργων. 

Ήταν η χαριστική βολή .

 Το σκάνδαλο που ακολούθησε, έγινε πρωτοσέλιδο διεθνώς. Μέχρι σήμερα τα πραγματικά αίτια δεν έχουν γίνει γνωστά ενώ αρκετοί δεν υιοθετούν ότι ο θάνατος των νέων προήλθε από αυτοκτονία. 

Κάποιοι αναφέρουν ακόμα και δολοφονία ενώ αρκετοί είναι αυτοί που προσθέτουν αλατοπίπερο αναφέροντας ότι ο Ροδόλφος με την Μαρία Βετσέρα ήταν ετεροθαλή αδέλφια από την πλευρά του πατέρα του Ροδόλφου και αυτοκράτορα της Αυστρίας.

Η Ελισάβετ πια χάνει όλον της τον κόσμο και από τότε οι σχέσεις της με τον σύζυγο της παγώνουν διαπαντός. Είναι αρκετοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Ελισάβετ έμαθε τον πραγματικό λόγο της αυτοκτονίας των δύο νέων παιδιών και δε συγχώρεσε ποτέ τον άνδρα της. 

Βέβαια μπορεί να υπήρχε και άλλη αιτία.  

Σε αντίθεση με τον βαθιά συντηρητικό πατέρα του, ο Ροδόλφος είχε φιλελεύθερες απόψεις, που ήταν πιο κοντά σε εκείνες της μητέρας του. Παρ'όλα αυτά οι σχέσεις του μαζί της ήταν συνέχεια τεταμένες.

 Παντρεύτηκε στη Βιέννη στις 10 Μαϊου 1881 την πριγκίπισσα Στεφανία του Βελγίου. 

Το μόνο παιδί που απέκτησαν από τον γάμο, ήταν η Ελισάβετ (1883).  Αμέσως μετά την εγκατέλειψε.  Όπως η μητέρα του η Ελισάβετ, έτσι και ο Ρούντολφ ήταν αφοσιωμένος στην ιδέα της ουγγρικής ανεξαρτησίας. Πάλεψε και εναντιωνόταν στον πατέρα του, μάλιστα έγραφε άρθρα με ψευδώνυμο σε μια ριζοσπαστική εφημερίδα για την ανεξαρτησία της Ουγγαρίας.   

ΡΟΔΟΛΦΟΣ της ΑΥΣΤΡΙΑΣ

Το 1888 σε ηλικία 30 ετών συνάντησε την 17χρονη βαρόνη Μαρία Βετσέρα, η οποία του έδειξε υπερβολική αγάπη, κάτι που τον συγκίνησε και ήταν η αρχή μιας νέας θερμής σχέσης. 

Μαρία Βετσέρα

Όταν έμαθε ο Ροδόλφος ότι ο πατέρας του διέταξε να διακόψουν την σχέση τους, σε πλήρη σύγχυση σκότωσε την ερωμένη του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε ο ίδιος. 

Ο θάνατός τους, που αναφέρθηκε ως φαινομενική αυτοκτονία-δολοφονία, προκάλεσαν ένα άμεσο σκάνδαλο που έγινε διεθνές γνωστό. Με φήμες περί συνωμοσίας (που αναδρομικά δεν φαίνονται υπερβολικές) πιστεύεται από μερικούς ότι έπαιξαν μέρος στην τελική καταστροφή της μοναρχίας των Αψβούργων, διότι ο Ροδόλφος, αν ζούσε, θα γινόταν αυτοκράτορας. 

Τα ακριβή στοιχεία παραμένουν μέχρι σήμερα ασαφή.

Από τότε η Ελισάβετ ντύθηκε στα μαύρα από την κορφή έως τα νύχια και ποτέ δε τα έβγαλε από πάνω της. "Η σφαίρα του Ρούντολφ σκότωσε την πίστη μου", δήλωσε σύμφωνα με το βιβλίο «The Reluctant Empress» της  συγγραφέως  Hamann Brigitte  . 


Με το φιλελεύθερο, προοδευτικό γιο της, νεκρό, ήξερε ότι η αυτοκρατορία της Αυστρίας-Ουγγαρίας δε θα είχε ζωή. Καθώς ο Ρούντολφ δεν είχε γιο, η διαδοχή πέρασε στον αδελφό του αυτοκράτορα Φραντς Ιωσήφ, στον Αρχιεπίσκοπο Καρλ Λούντβιγκ, και στον Franz Ferdinand, ξεκινώντας μια αλυσίδα γεγονότων που θα οδήγησαν στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Σίσσυ αρχίζει να νιώθει αδύναμη για πολλά και μακρινά ταξίδια . Επιθυμεί  ένα σπίτι μακριά από τη Βιέννη και την αυλή της, ένα σπίτι όπου θα μπορεί να αποσυρθεί και να πενθήσει.  

Επιστρέφει στην αγαπημένη της Ελλάδα και στην Κέρκυρα, όπου αγοράζει τη «Βίλλα Βράιλα»,  την οποία και ανακαινίζει ριζικά.  Το στυλ του σπιτιού έχει επιρροές από διάφορα στυλ, ελληνικό, ρωμαϊκό και ιωνικό. 

Η Σίσσυ ήθελε να δημιουργήσει γύρω της μια όαση, μέσα στην οποία θεοί και θεές θα συνυπήρχαν με ήρωες από τα έργα του Ομήρου. 

Ορδές καλλιτεχνών δημιούργησαν τοιχογραφίες και πίνακες, τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι.  Οι κήποι γέμισαν γλυπτά και αγάλματα ηρώων της ελληνικής μυθολογίας και ιστορίας. 

Η Σίσσυ θα περνάει στην Κέρκυρα και στο αγαπημένο της Αχίλλειον το μισό χρόνο, κυρίως τους δροσερούς μήνες της άνοιξης και του φθινοπώρου.  Κάνει μακρινούς περιπάτους και συναναστρέφεται τους ντόπιους που τη λατρεύουν. 


Τους συμπαρίσταται με κάθε τρόπο χρηματοδοτώντας μάλιστα το υδραγωγείο του χωριού, καθώς η περιοχή αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ύδρευσης.  Προς τιμή της ανεγέρθηκε μια πλάκα, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα.

Τον Σεπτέμβριο του 1898, η Σίσσυ είναι 60 ετών και βρίσκεται στην Ελβετία. 

Σταματά για λίγο στο ξενοδοχείο «Beau Rivage», στις όχθες της λίμνης Λε Μαν στη Γενεύη.  


Εκεί βρίσκεται και ο Lucheni, κυριευμένος από την εμμονή του να δολοφονήσει κάποιον Ευρωπαίο μονάρχη, ώστε να γίνει διάσημος.  

Από ένα δημοσίευμα εφημερίδας πληροφορείται ότι «μια όμορφη εστεμμένη διαμένει στο ξενοδοχείο Beau Rivage με ψευδώνυμο».  Δεν είναι άλλη από τη Σίσσυ, που χρησιμοποιεί το όνομα Grafin von Hohenemds, ώστε να μην τραβήξει επάνω της δημοσιότητα και συντροφεύεται από τη στενή της φίλη Βαρώνη Irma Eugenia Sztaray.

Ο Lucheni ξεροσταλιάζει έξω από το ξενοδοχείο, οπλισμένος με ένα στιλέτο το οποίο κρύβει μέσα σε ένα μπουκέτο λουλούδια, και περιμένει την ευκαιρία του, που δεν αργεί να παρουσιαστεί.  

Στις 10 Σεπτεμβρίου, γύρω στις τρεις το απόγευμα, η Σίσσυ και η συνοδός της βγαίνουν από το ξενοδοχείο.  Καθώς είναι και οι δύο μαυροντυμένες, ο Lucheni δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει αμέσως την αυτοκράτειρα. Πλησιάζει τις δύο γυναίκες και μόνο όταν είναι πολύ κοντά αναγνωρίζει τη Σίσσυ.  

Την πλησιάζει τάχα για να της προσφέρει τα λουλούδια και τη μαχαιρώνει στο στήθος, τόσο δυνατά, ώστε την πετά κάτω.

Αφού ο Lucheni εξαφανίστηκε , η Ελισάβετ ρωτήθηκε αν τραυματίστηκε.  

Εκείνη έδειξε ψύχραιμη και απάντησε ότι δεν έχει τίποτα  δίχως να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα του τραυματισμού της, επιβιβάστηκε στο πλοίο. 

Ο κορσές της όμως αμέσως μετά ξεχείλισε από το αίμα της  . Κανένας δε πρόλαβε να τη σώσει. Η αγαπημένη πριγκίπισσα της Ευρώπης η αυτοκράτειρα της Αυστρίας, το κορίτσι που γεύτηκε  την αγάπη τον έρωτα την δόξα  αλλά και αμέτρητες λύπες άφησε την τελευταία της πνοή στο φορείο στην προσπάθεια τους να την μεταφέρουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο.

Η αυτοκρατορία της Αυστροουγγαρίας συγκλονίζεται.  

Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ είναι απαρηγόρητος, σπεύδει στη Γενεύη για να ασπαστεί για τελευταία φορά την πολυαγαπημένη του σύζυγο. 

Μετά τη νεκροψία η σωρός της Σίσσυ μεταφέρεται στον καθεδρικό ναό της Γενεύης και στη συνέχεια στη Βιέννη, όπου και τοποθετείται σε μια κρύπτη  στην Εκκλησία των Καπουτσίνων, την τελευταία κατοικία των Αψβούργων.