Από τον Λεοπόλδο στον Κωνσταντίνο de Grecia…

Από την Χριστίνα Αλαμάνου,

Ένα χρόνο μετά την επανάσταση του 1821, η σφαγή της Χίου ζωγραφίζεται από τον Νταλακρουά που βουτάει το πινέλο του στο ζεστό αίμα των αγωνιστών και οι πίνακες του πωλούνται υπέρ του ταμείου των αγώνων της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Βιλλμαίν αρθρογραφεί με μια πένα που καίει σαν φωτιά...

ξεσηκώνει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να δουν με καθαρά μάτια τις ανθρωποθυσίες στο βωμό της ελευθερίας. Η έξοδος του  Μεσολογγίου παγώνει τα χείλη των Ευρωπαίων πετώντας το γάντι της διπλωματίας στο  Μέτερνιχ που διαδίδει ότι ο Έλληνας είναι ένας ‘’καρμπονάρος’’ , ένας συνωμότης δηλαδή, που θέλει να εξαπλώσει το σπόρο της Γαλλικής Επανάστασης.     

Τα απόνερα της ήττας του Οθωμανικού στόλου από την ναυμαχία του Ναβαρίνου στις 20 Οκτωβρίου 1827,  μαζί με την ανάγκη και τη προσμονή της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους, φέρνουν στις 8 Ιανουαρίου του 1828 στο λιμάνι του Ναυπλίου, εκλεγμένο από την εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας,  τον κόντε Ιωάννη Καποδίστρια, που γίνεται δεκτός με ζητωκραυγές και ενθουσιώδεις εκδηλώσεις από τον λαό που αιμορραγούσε και λιμοκτονούσε ακόμα από τους συνεχείς πολέμους ενάντια στους Οθωμανούς.  Ο ορισμός των συνόρων της χώρας υπήρξε επιτακτική ανάγκη πριν ακόμα από κάθε τι που θα αφορούσε τη διακυβέρνηση ενός κράτους που μέχρι τότε, το κυβερνούσαν οι προεστοί, οι κοτζαμπάσηδες και οι πειρατές. 

Μετά από τις επίπονες και διπλωματικές προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια αλλά και των υπομνημάτων που υπογράφονταν μεταξύ των τριών μεγάλων δυνάμεων, Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας και μόλις δύο χρόνια μετά από την ανάληψη των καθηκόντων του Καποδίστρια ως κυβερνήτη, έφθασε η στιγμή που το Ελληνικό κράτος δεν θα ήταν πια μόνο ελεύθερο αλλά και ανεξάρτητο από κάθε είδους υποτέλεια απέναντι στην Υψηλή Πύλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι στις 3 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφεται στο Λονδίνο το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας για την Ελλάδα μεταξύ των τριών μεγάλων δυνάμεων.

Ο πρώτος καθορισμός των συνόρων είναι πλέον εφικτός αλλά το πρωτόκολλο έχει όρους.  Η Αγγλία δεν εμπιστεύεται τον Κυβερνήτη γιατί τον θεωρεί φίλο των Ρώσων ενώ φοβάται για τυχόν επέκταση των επαναστατών με  εξεγέρσεις και στα υπό κατοχή τους Επτάνησα.   

Απόσπασμα πρωτοκόλλου:

[ Η Ελληνική Κυβέρνησις θέλει είναι μοναρχική και κληρονομική κατά τάξιν πρωτοτοκίας. Θέλει εμπιστευθή εις ένα Ηγεμόνα, όστις δεν θέλει είναι δυνατόν να εκλεχθή μεταξύ των οικογενειών των βασιλευουσών εις τας Επικρατείας τας υπογραψάσας την συνθήκην της 6ης Ιουλίου 1827, και θέλει φέρει τον τίτλον Ηγεμών Κυριάρχης της Ελλάδος]

Λεοπόλδος Α΄

Έτσι, οι τρεις δυνάμεις συνομολόγησαν στην οριστική ίδρυση του ελληνικού κράτους, εξαιρώντας τελεσίδικα την Κρήτη και τη Σάμο από τη συνοριακή γραμμή. Με τη συνθήκη/πρωτόκολλο, ορίστηκε βασιλιάς της Ελλάδας ο πρίγκιπας του Sachsen – Goburg Gotha,  Λεοπόλδος Α’ που ήταν γιος του Δούκα του Saxe-Coburg-Saalfeld, Φραγκίσκου. Ωστόσο, οι αποφάσεις αυτές έμελλε να μην είναι οριστικές τόσο όσον αφορά τα σύνορα όσο και ως προς το πρόσωπο και τον τίτλο του ηγεμόνα.

Ο Λεοπόλδος μερικούς μήνες αργότερα διαφώνησε  με την εξαίρεση της Κρήτης από το νέο ελληνικό κράτος.  Ιστορικές αναφορές κάνουν λόγο ότι ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας συμβούλεψε τον Λεοπόλδο να ζητήσει την Κρήτη.

Όθωνας

Ένα χρόνο αργότερα έγινε βασιλιάς του Βελγίου, και τη θέση κατέλαβε ο Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος της Βαυαρίας γεννημένος στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας,  που πήρε τον επίσημο τίτλο ΄΄ Βασιλεύς της Ελλάδος ‘’. Ο Όθωνας ήταν ο δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α’ και της Θηρεσίας , κόρης του δούκα του Σάζεν Άλτενμπουργκ.

Στις 6 Φεβρουαρίου 1833 η αγγλική φρεγάτα Μαδαγασκάρη αποβίβασε στο λιμάνι του Ναυπλίου, πρωτεύουσας ακόμη του νεοσύστατου βασιλείου, το δεκαεπτάχρονο Όθωνα, τα μέλη της αντιβασιλείας τους Βαυαρούς Άρμανσμπεργκ (πρόεδρο), Μάουρερ, Έιντεκ, Γκρένερ και Άμπελ. 

Η περίοδος της Αντιβασιλείας κράτησε από το 1832 μέχρι το 1835 και υπήρξε εξαιρετικά σκληρή. Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών.  Οι έντονες αντιδράσεις που ακολούθησαν μαζί με τις εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα. Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι. Πέρασαν από δίκη τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα που καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλάκιση, ύστερα από  διαφωνία δύο δικαστών.

Η πολύχρονη βασιλεία του διαιρείται σε τρεις περιόδους: της Αντιβασιλείας (1832-1825), της Απόλυτης Μοναρχίας (1835-1843) και της Συνταγματικής Μοναρχίας (1843-1862). Κατά τη διάρκεια των τριάντα αυτών χρόνων, η Ελλάδα προσδέθηκε στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα της δυτικής Ευρώπης. 

Κατά τη περίοδο της απόλυτης μοναρχίας , ο μονάρχης διανύοντας το 20 έτος της ηλικίας του ταξίδεψε  στην πατρίδα του και παντρεύτηκε μυστικά χωρίς να έχει ενημερωθεί προηγουμένως η βουλή, προκειμένου έτσι να μη μαθευτεί στις Μεγάλες Δυνάμεις, που μονίμως από τότε εμπλέκονταν για το κάθε τι στη χώρα.  

Ο γάμος του έγινε με τη κόρη του δούκα Αυγούστου Παύλου Φρειδερίκου και την έλεγαν Αμαλία Μαρία Φρειδερίκη και γεννήθηκε στο Όλτενμπουργκ από αγγλόφιλη οικογένεια. 

Το νιόπαντρο ζευγάρι στεγάστηκε στο σπίτι του Βούρου στην πλατεία Κλαυθμώνος, εκεί που βρίσκεται σήμερα το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών.

Η Αμαλία άσκησε έντονη επιρροή στη κοινωνική ζωή αλλά και στη μόδα. Προσπάθησε να συγκροτήσει τη νέα αριστοκρατική τάξη στην Ελληνική κοινωνία, ενώνοντας τις τρεις φατρίες που δέσποζαν στην Αθήνα, ένα εγχείρημα δύσκολο και επικίνδυνο συνάμα για την εποχή.  Οι Φαναριώτες, οι "Αγωνιστές" στους οποίους η Ελλάδα όφειλε την ανεξαρτησία της, και οι "Επήλυδες" αυτοί που συγκέντρωναν τον πλούτο ήταν αδύνατον να συμπράξουν και να συμπορευθούν. Παράλληλα η βασίλισσα Αμαλία ξεκίνησε να καλλωπίζει την πρωτεύουσα της Ελλάδας  με δημιουργία κήπων, πλούσιας δενδροφύτευσης δρόμων  ενώ παράλληλα επιδόθηκε σε μια έντονη φιλανθρωπική δράσης όπως ήταν το Αμαλίειο ορφανοτροφείο , η ίδρυση ασφαλιστικού φορέα για τους ναυτικούς, το γνωστό Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο ενώ καθιέρωσε ενδυματολογικά τη φολκλορική φορεσιά της Ελληνικής υπαίθρου ως επίσημη ενδυμασία ανακτόρων, ένα πρωτοποριακό μέτρο στις τότε Βασιλικές Αυλές της Ευρώπης.

Μετά από μια απόπειρα δολοφονίας της Αμαλίας τον Φεβρουάριο του 1861 από τον φοιτητή Αριστείδη Δόσιο αλλά και την ατεκνία του βασιλικού ζεύγους, οι μεγάλες τότε δυνάμεις έψαχναν εναγωνίως  τον αντικαταστάτη του Οθωνα.  Τον Οκτώβριο του 1862 ξέσπασε η επανάσταση με αποτέλεσμα ο Όθωνας να φύγει από την Ελλάδα μαζί με την Αμαλία , ζώντας μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής τους στη Βαυαρία. Ο Οθωνας πέθανε σε ηλικία 52 ετών, στις 14 Ιουλίου 1867. Ενταφιάστηκε στο Μόναχο, φορώντας, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει, την παραδοσιακή ελληνική φουστανέλα. 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α’

Οι «προστάτιδες δυνάμεις» (Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία) επέλεξαν ως διάδοχο τον δευτερότοκο γιο τού μετέπειτα βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Θ', που υπήρξε απόγονος του Οίκου Σλέσβιχ - Χόλσταϊν - Ζόντερμπουργκ - Γλύξμπουργκ. Το όνομα του νέου βασιλιά ήταν Χριστιανός - Γουλιέλμος - Φερδινάνδος – Αδόλφος, γεννημένος στη Κοπεγχάγη στις 24 Δεκεμβρίου 1845.  Με την ενθρόνισή του, τον Νοέμβριο του 1863, έλαβε το όνομα Γεώργιος Α’ και υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς αλλά και ο  «θεμελιωτής» του βασιλικού Οίκου των Γλύξμπουργκ, που θα κυριαρχούσε στην πολιτική ζωή της Ελλάδας για πάνω από 100 χρόνια.

Με την ενθρόνιση  του Γεώργιου Α’  η Αγγλία παραχωρεί στην Ελλάδα τα Επτάνησα και τον Οκτώβριο του 1867 θα παντρευτεί μυστικά στην Αγία Πετρούπολη τη δεκαεξάχρονη Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κονσταντίνοβα της Ρωσίας, απόγονο της Βυζαντινής Αυτοκράτειρας Ευφροσύνης, συζύγου του Αλεξίου Γ' των Αγγέλων, και κόρη του μεγάλου δούκα  Κονσταντίν Νικολάγιεβιτς Ρομανόφ . 

Ο βασιλιάς Γεώργιος και η βασίλισσα Όλγα απέκτησαν οκτώ παιδιά: Τον επόμενο βασιλιά, Κωνσταντίνο Α’ , τον πρίγκιπα Γεώργιο, την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα, τον πρίγκιπα Νικόλαο ο οποίος ήταν ο πατέρας της Πριγκίπισσας του Κεντ, τη πριγκίπισσα Μαρία , τη πριγκίπισσα Όλγα, τον πρίγκιπα Ανδρέα που ήταν πατέρας του Φίλιππου Δούκα του Εδιμβούργου συζύγου της Βασίλισσας Ελισάβετ της Αγγλίας, και τον πρίγκιπα Χριστόφορος. 

Οι κινήσεις του Γεωργίου ήταν πιο προσεκτικές από εκείνες του Όθωνα καθώς απέφυγε να δημιουργήσει κομματικές αυλές μέσα στο παλάτι. Ήταν εξαιρετικά απλός στη συμπεριφορά του, επιθυμούσε να μη συνοδεύεται στις ιδιωτικές εξόδους του από πολυμελή φρουρά και μιλούσε με εξαιρετική άνεση έξι γλώσσες. «Μετεφέρετο άνευ κόπου από της μιας εις την άλλην, από της ελληνικής εις την δανικήν, την γερμανικήν, την γαλλικήν και την αγγλικήν, όπως διευκολύνετο κατά την στιγμήν αυτήν» έγραφε ο προσωπικός φίλος και βιογράφος του W. Christmas.

Η πρώτη περίοδος της βασιλείας χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια καθώς από το  1863 ως το 1874 μεσολάβησαν μόλις 20 κυβερνητικές αλλαγές. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, με το ιστορικό άρθρο «Τις πταίει» χαρακτηρίζει τον Γεώργιο πρωταίτιο της πολιτικής ανωμαλίας. Ο Γεώργιος κάνοντας την ανατροπή και εμφανίζοντας για την εποχή διπλωματική ευελιξία αποδέχθηκε την πρόταση του Τρικούπη και καθιερώθηκε η «αρχή της δεδηλωμένης» δηλαδή της αρχής εκείνης όπου ο Βασιλιάς διορίζει πρωθυπουργούς μόνον όσους διέθεταν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία δηλ. είχαν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων η πολιτική συμβίωση του Ελ. Βενιζέλου και του Γεωργίου Α' θεωρήθηκε γόνιμη αφού πρόεκυψαν σημαντικά εθνικά οφέλη.

Στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου, ώρα 7η απογευματινή, μια ανακοίνωση από το υπουργείο Εξωτερικών μεταδίδει την είδηση δολοφονίας του Γεωργίου.  

«ΑΜ Βασιλεύς εξελθών περίπατον απόγευμα μεθ' υπασπιστού Φραγκουδή υπέστη δολοφονικήν επίθεσιν. Σφαίρα πολυκρότου εύρεν αυτόν καρδίαν επενεγκούσα άμεσον θάνατον. Δολοφόνος συνελήφθη. Ονομάζεται Αλέξανδρος Σχινάς. Νεκρός άνακτος μετεφέρθη Παπάφειον νοσοκομείον όπου κατέφθασεν πρίγκιψ Νικόλαος και Αρχαί. Πρίγκιψ Νικόλαος καλέσας αξιωματικούς είπεν αυτοίς διακοπτόμενος λυγμών με βαθύν πόνον ψυχής και καρδίας μου αναγγέλλω θάνατον πεφιλημένου Βασιλέως μας και προσκαλώ υμάς ορκισθήτε πίστιν νέον Βασιλέα Κωνσταντίνον. Αναμείνατε εκτενή τηλεγραφήματα».

Αφού εκτέθηκε για πολλές ημέρες σε λαϊκό προσκύνημα, η ταριχευμένη σωρός του Γεωργίου μεταφέρθηκε στον Πειραιά με την «Αμφιτρίτη», στην οποία επέβαιναν τα μέλη της οικογένειάς του και άλλοι αξιωματούχοι.

Στις 20 Μαρτίου ο βασιλιάς Γεώργιος κηδεύτηκε στα ανάκτορα του Τατοίου . Το ποιος σκότωσε τον Γεώργιο Α΄ είναι γνωστό, ήταν ο Αλέξανδρος Σχινάς τελειόφοιτος φοιτητής της Ιατρικής σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου. Το ερώτημα όμως που πλανιέται έως σήμερα και παραμένει αδιευκρίνιστο πολλά χρόνια είναι το γιατί τον δολοφόνησε. Πίσω από την κίνηση αυτή του Σχινά υπάρχουν ζωντανά τέσσερα σενάρια συνομωσίας που βαραίνουν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.   Λίγες ημέρες μετά , ο Σχινάς αυτοκτόνησε  πηδώντας από το παράθυρο του ανακριτικού γραφείου. 

Κωνσταντίνος Α’

Τρείς ημέρες μετά τη δολοφονία του Γεωργίου Α΄ και κατόπιν  έκτακτης συνεδρίασης της Βουλής, ο Κωνσταντίνος ορκίστηκε ως νέος βασιλιάς.  

Ο Κωνσταντίνος Α' παντρεύτηκε τη Σοφία της Πρωσίας, αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β' (Κάιζερ), αποκτώντας έξι παιδιά. Τον Γεώργιος Β', τον Αλέξανδρο Α' και τον Παύλο Α' οι οποίοι και βασίλεψαν διαδοχικά ενώ απέκτησαν και τρεις κόρες , τη πριγκίπισσα Ελένη, τη πριγκίπισσα Ειρήνη δούκισσα της Αόστης, και την πριγκίπισσα Αικατερίνη Λαίδη Μπράντραμ

Η ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, θωρήθηκε υπαιτιότητα του Κωνσταντίνου Α’  ο οποίος όμως και δοξάστηκε απο την άλλη για τη διεξαγωγή των  Βαλκανικών Πολέμων. Συγκρούστηκε με τον Βενιζέλο στην επιλογή συμμάχων κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε υπαίτιος του Εθνικού Διχασμού. Μετά το κίνημα της Εθνικής Άμυνας και με απαίτηση των δυνάμεων της Αντάντ θα υποχρεωθεί σε παραίτηση. Θα επανέλθει μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου το 1920 και θα εξοριστεί και πάλι μετά την επανάσταση Πλαστήρα του 1922 με την κατηγορία του συνυπεύθυνου της Μικρασιατικής Καταστροφής. Θα πεθάνει εξόριστος στο Παλέρμο στις 11 Ιανουαρίου 1923.

Αλέξανδρος Α'

Ο Αλέξανδρος ανεβαίνει στο θρόνο σε ηλικία 24 ετών αν και δεν ήταν ο πρωτότοκος. Ο Βενιζέλος αρνήθηκε να δεχθεί ως διάδοχο τον Γεώργιο. Παντρεύτηκε δύο χρόνια μετά την Ασπασία, κόρη του συνταγματάρχη της Χωροφυλακής Πέτρου Μάνο. 

Η βασιλεία του όμως τερματίστηκε άδοξα. Πέθανε ένα χρόνο μετά το γάμο του από σηψαιμία η οποία προκλήθηκε από το δάγκωμα του πιθήκου που φιλοξενούσε στο Τατόι. Πέντε μήνες μετά τον θάνατο του γεννήθηκε η κόρη του , η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα που παντρεύτηκε το βασιλιά Πέτρο Β’ της Γιουγκοσλαβίας . Προς τιμήν του το Δεδέαγατς της Θράκης ονομάστηκε Αλεξανδρούπολη.

Γεώργιος Β'

Η ζωή του Γεωργίου Β' ακολούθησε τον πατέρα του Κωνσταντίνο σε όλες τις εξορίες και τον διαδέχθηκε όταν παραιτήθηκε μετά το Κίνημα του 1922. Μετά από έναν χρόνο η Επαναστατική Κυβέρνηση θα κηρύξει έκπτωτη τη Δυναστεία και θα ανακηρύξει την Αβασίλευτη Δημοκρατία. Μεσολαβούν 11 χρόνια στην εξορία και επανέρχεται με το δημοψήφισμα τον Νοέμβριο 1935, μετά την κατάργηση της Αβασίλευτης Δημοκρατίας από το στρατιωτικό κίνημα Κονδύλη - Παπάγου. Το 1936 θα συμπράξει στη δικτατορία Μεταξά.

Τη περίοδο της γερμανικής κατοχής  ο Γεώργιος με την κυβέρνηση Τσουδερού διέφυγε στην Αίγυπτο και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Αρνήθηκε πεισματικά να αποκηρύξει τη δικτατορία και μόνο όταν τέθηκε ως όρος για την επιστροφή του δέχθηκε, το 1942, να υπογράψει διάταγμα κατάργησης των διατάξεων του Μεταξά.

Ο Γεώργιος είχε παντρευτεί το 1921 την πριγκίπισσα της Ρουμανίας Ελισάβετ. Δεν απέκτησαν παιδιά και χώρισαν το 1935.

Η επάνοδος του Γεωργίου ευνοήθηκε και από τα Δεκεμβριανά. Την 1η Σεπτεμβρίου 1946 διεξήχθη δημοψήφισμα. Ψήφισαν 1.700.000 άνδρες , γιατί οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου τότε. Το 69% ψήφισε υπέρ της επανόδου και το 31% κατά.

Ο Γεώργιος Β' πέθανε την 1η Απριλίου 1947 από ανακοπή της καρδιάς. Της νεκρικής πομπής ηγούνταν ο αδελφός του Παύλος, που είχε ορκιστεί βασιλιάς, και ο διάδοχος Κωνσταντίνος.

Παύλος Α'

Ο ήπιος χαρακτήρας του βασιλιά Παύλου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ισχυρή και αινιγματική προσωπικότητα της συζύγου του. Στις 9 Ιανουαρίου του 1938 ο πρίγκιπας Παύλος παντρεύτηκε στην Αθήνα την πριγκίπισσα του Αννόβερου Φρειδερίκη γεννημένη  στο Μπλάνκενμπουργκ της Γερμανίας στις 18 Απριλίου 1917 ως Πριγκίπισσα του Αννοβέρου, της Μεγάλης Βρετανίας και Πριγκίπισσα της Ιρλανδίας, Δούκισσα του Μπρούνσβικ και Λούνενμπεργκ. Κατά το προτεσταντικό δόγμα έφερε τα ονόματα Φρειδερίκη, Λουίζα, Θηρεσία, Βικτωρία, Μαργαρίτα, Σοφία, Όλγα, Καικιλία Ελισάβετ και Χριστίνα. Ήταν κόρη του Δούκα του Μπρούνσβικ, Ερνέστου - Αυγούστου και της Πριγκίπισσας Βικτώριας Λουίζας της Πρωσσίας, της μοναδικής κόρης του Γερμανού Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β΄.

Η Φρειδερίκη μέσω του παππού της Αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β΄, είναι τρισέγγονη της Βασίλισσας Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Εγγονός της είναι ο Διάδοχος του Ισπανικού Θρόνου δον Φελίππε, Πρίγκιπας της Αστούριας. Ανιψιός της είναι ο σημερινός Πρίγκιπας του Αννοβέρου Ερνέστος Αύγουστος Ε΄.

Από το γάμο τους απέκτησαν  3 παιδιά: Τη βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας, τον Βασιλιά Κωνσταντίνο και την Πριγκίπισσα Ειρήνη. 

Πρωταπριλιά του 1947 στέφθηκε βασιλιάς και διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο καθώς το βασιλικό ζεύγος επιδόθηκε με μια πρωτοφανή δραστηριότητα στη σύσταση ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών θεσμών, αυξάνοντας σε απίστευτο βαθμό το γόητρο της Δυναστείας.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1952 ο Βασιλιάς μπορούσε να επιλέξει όποιον ήθελε για Πρωθυπουργό, αρκεί ο τελευταίος να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης μέσα σε δεκαπέντε μέρες από τη Βουλή. 

Ο Παύλος επιλέγει τον τότε  Υπουργό Δημοσίων Έργων τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ως εντολοδόχο Πρωθυπουργό, μετά τον θάνατο του Παπάγου, και όχι κάποιον από τους αντιπροέδρους της κυβέρνησης . Ο Καραμανλής δεν εκλέχτηκε αρχηγός του κόμματός του, πήρε όμως την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής και ίδρυσε νέο κόμμα. Σε μία άλλη από τις τελευταίες επιστολές η Φρειδερίκη έγραφε στον στρατηγό για την επιλογή Καραμανλή με ημερομηνία 13 Οκτωβρίου 1955:

«Ο Παπάγος ήταν σε απελπιστική κατάσταση, κατάκοιτος στο σπίτι του... Βαδίζαμε σε πλήρες χάος. Κι έπειτα ο Παπάγος πέθανε. Μέσα σε μερικές ώρες ο σύζυγός μου διώρισε Πρωθυπουργό ένα νέον άνδρα, αυτοδημιούργητον, από τη Μακεδονία. Για να τον βοηθήση του παραχώρησε το δικαίωμα να διαλύση το Κοινοβούλιο και να προκηρύξει νέες εκλογές, εφ' όσον δεν θα πετύχαινε να λάβη ψήφο εμπιστοσύνης.

» Ο κύριος Καραμανλής, ο σημερινός Πρωθυπουργός, είχε διατελέσει υπουργός - εξαιρετικά επιτυχημένος - στην Κυβέρνησι Παπάγου. Η χώρα αισθάνθηκε σαν να είχε πιει σαμπάνια. Σε διάστημα επτά ωρών μία νέα κυβέρνησις σχηματίστηκε, ωρκίστηκε και παρουσιάσθηκε στο Κοινοβούλιο. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 200 υπέρ Καραμανλή και 77 κατά, πράγμα που ήλθε σαν πλήρης δικαίωσις του Βασιλέως... Από τότε εξασφαλίσαμε και πάλι ήσυχο ύπνο τη νύκτα...».

Δημοσίευμα των New York Times, το οποίο φιλοξένησε αποσπάσματα από το βιβλίο του δημοσιογράφου Στιβ Κίντσερ, σύμφωνα με το οποίο ισχυρίζεται ότι η  Φρειδερίκη διατηρούσε παράνομο ερωτικό δεσμό με τον τότε διευθυντή της CIA 'Αλλεν Ντάλες. Σε ένα σημείο του βιβλίου ο Στιβ Κίντσερ αναφέρει, ότι ο Αλεν Ντάλες ήταν «τρομερός γυναικάς». Η αδελφή του Ελινορ βεβαίωνε μάλιστα ότι «είχε σχέσεις με πάνω από εκατό γυναίκες». Μία από αυτές τις σχέσεις σύμφωνα με το βιβλίο ήταν με την βασίλισσα Φρειδερίκη.

Τον Μάρτιο του 1964 απεβίωσε ο βασιλιάς Παύλος και ο Κωνσταντίνος Β’ είναι ο διάδοχος του θρόνου.

Κωνσταντίνος Β'

Το 1955 του απονεμήθηκε  ο τίτλος του Δούκα της Σπάρτης ενώ το 1960 στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ρώμης κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα στην κατηγορία "Ντράγκον" ως πηδαλιούχος του σκάφους "Νηρεύς" με πλήρωμα τους Οδυσσέα Εσκιτζόγλου και Γιώργο Ζαϊμη. Ήταν το πρώτο Χρυσό Ολυμπιακό Μετάλλιο της Ελλάδας από το 1912.

Στις 6 Μαρτίου 1964 ο Κωνσταντίνος ανέβηκε στο θρόνο και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους παντρεύτηκε στην Αθήνα τη μικρότερη κόρη του Βασιλιά Φρειδερίκου της Δανίας, Πριγκίπισσα Άννα-Μαρία και απέκτησε 5 παιδιά. Την πριγκίπισσα Αλεξία, τον Παύλο, τον Νικόλαο, την Θεοδώρα και τον Φίλιππο.

Η Ένωση Κέντρου, υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν στην κυβέρνηση μετά τον εκλογικό θρίαμβο του Φεβρουαρίου (52,72%). Η εμμονή του Κωνσταντίνου στον απόλυτο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων και η άρνησή του να δεχθεί την αντικατάσταση του Γαρουφαλιά στο υπουργείο Αμυνας από τον ίδιο τον Παπανδρέου θεωρείται ότι άνοιξαν τον δρόμο στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967.

Στις 13 Δεκεμβρίου ο Κωνσταντίνος συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειάς του και τον Πρωθυπουργό Κ. Κόλλια  αποπειράθηκε Αντικίνημα. Κατευθύνθηκε προς τη Θεσσαλονίκη  όπου στη διαδρομή, πληροφορήθηκε ότι οι Χουντικές δυνάμεις συνέλαβαν τους αξιωματικούς του κινήματός του. Προσγειώθηκε στη Καβάλα και προσπάθησε να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, με στόχο την ανατροπή της δικτατορίας. Αλλά ενώ το Ναυτικό και η Αεροπορία συντάχτηκαν και παρέμεναν μαζί του, ο Στρατός παρέμεινε πιστός στη Χούντα. Ο Κωνσταντίνος θέλοντας να αποφύγει την αιματοχυσία και την αποδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων σε περίοδο κρίσης με την Τουρκία εγκατέλειψε την προσπάθεια και αναχώρησε για τη Ρώμη και αργότερα εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο.

Με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 (69,2% κατά και 30,8% υπέρ) έκλεισε ο κύκλος των 111 χρόνων της Δυναστείας των Γλύξμπουργκ. 

Ο Κωνσταντίνος με διπλωματικό διαβατήριο Δανίας ως «Constantine de Grecia» επισκέπτεται συχνά την Ελλάδα με την Αννα-Μαρία, όπως και τα πέντε παιδιά τους αλλά και τα εγγόνια τους, ενώ διαμένουν στη μόνιμη κατοικία τους στο Πόρτο Χέλι.

Εκτός Ελλάδος, ο Κωνσταντίνος εξακολουθεί να προσφωνείται "Μεγαλειότατος" (His Majesty) και "Βασιλεύς Κωνσταντίνος" σε επίσημες τελετές και εκδηλώσεις, όπως ορίζουν οι διεθνώς αποδεκτοί κανόνες συμπεριφοράς.

Η Κάπα Research ΑΕ διενήργησε μια δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας  Το Βήμα που δημοσιεύθηκε στις  22 Απρίλιου του 2007. Η συλλογή στοιχείων έγινε μέσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων και μέσω διαδικτύου μόλις το 11,6% δήλωσε υπέρ της Βασιλευομένης Δημοκρατίας.