Don’t worry be happy…| Μπόμπ Μάρλει ο θρύλος της ρέγγε μουσικής

 Could You Be Loved....

Από την Contessa,

Ήταν 11 Μαΐου του 1981 που η καρδιά της πιο εμβληματικής μορφής της Ρέγκε μουσικής σταμάτησε να χτυπάει στα 36του χρόνια.

Ο Μπόμπ Μάρλει, ο τραγουδιστής που μάγευε το κοινό με τις ερμηνείες του είχε προλάβει 8 μήνες πριν να δώσει τη τελευταία του συναυλία στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν της Νέας Υόρκης ενώ χιλιάδες θαυμαστές του τον αποθέωναν. 

Λίγες μέρες μετά και ενώ έκανε τζόκιν στους δρόμους της αμερικανικής μεγαλούπολης, ο Μάρλει θα λιποθυμήσει και θα διακομισθεί επειγόντων σε νοσοκομείο.

Η διάγνωση...ένα μελάνωμα που του είχε δημιουργηθεί στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού του από ένα παλιό ποδοσφαιρικό τραύμα είχε μετατραπεί σε καρκίνο που είχε εξαπλωθεί στον εγκέφαλο, το συκώτι και τους πνεύμονές του. Οκτώ μήνες αργότερα η ψυχή της μουσικής Ρέγκε άφηνε την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο του Μαιάμι.

Ο Μάρλεϊ γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό το Nine Mile, του Saint Ann Parish, στη Τζαμάικα. Ο Νέστα Ρόμπερτ Μάρλει όπως ήταν το πραγματικό του όνομα σε ηλικία μόλις 14 ετών αφήνει το σχολείο για να αφιερωθεί εξολοκλήρου στην μεγάλη του αγάπη, την μουσική. Γρήγορα γίνεται γνωστός στην χώρα του, όμως το ταλέντο του περνά τα σύνορα και οι συνεργασίες με μεγάλες μορφές της μουσικής όπως με εκείνη του Έρικ Κλάπτον απογειώνουν την καριέρα του.

Απέκτησε 13 παιδιά: τρία με τη σύζυγό του Rita, δύο υιοθετημένα από προηγούμενες σχέσεις της Rita, και τα υπόλοιπα οχτώ με διαφορετικές γυναίκες.

Ο Μάρλεϊ, το 1976 άφησε την Τζαμάικα και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου ηχογράφησε τα άλμπουμ Exodus και Kaya. Το Exodus έμεινε στα βρετανικά charts για 56 συνεχείς εβδομάδες.

Τα τελευταία του λόγια στον γιο του Ziggy ήταν «Money can't buy life» («Τα λεφτά δεν αγοράζουν τη ζωή»).

Έγινε δημόσια κηδεία στη Τζαμάικα, που συνδύαζε στοιχεία από την Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία και την παράδοση του Ρασταφαριανισμού.  Αποτεφρώθηκε κοντά στο πατρικό του μαζί με την κιθάρα του (Gibson Les Paul), μια ποδοσφαιρική μπάλα, ένα μεγάλο κλαδί κάνναβης, ένα δαχτυλίδι που φορούσε καθημερινά (δώρο του πρίγκιπα της Αιθιοπίας Asfa Wossen, μεγαλύτερου γιου του Χαϊλέ Σελασιέ Α') και μια Βίβλο. 

Ένα μήνα πριν τον θάνατο του, έγινε μέλος του Τζαμαϊκανού Τιμητικού Τάγματος.

Η μουσική του Μπομπ Μάρλεϊ απέκτησε ολοένα και μεγαλύτερη δημοτικότητα μετά το θάνατό του. Παραμένει δημοφιλής και γνωστός ανά τον κόσμο, ιδιαιτέρως στην Αφρική. Ο Μάρλεϊ εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1994. Το περιοδικό Time επέλεξε το άλμπουμ Exodus ως το καλύτερο άλμπουμ του 20ου αιώνα.

Το 2001 τον χρόνο που κέρδισε το "Βραβεία Γκράμι για Συνολική Προσφορά", ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, το Rebel Music, προτάθηκε για το καλύτερο Μουσικό Ντοκιμαντέρ στα Grammys. Με την συμμετοχή της Rita, των Wailers, των παιδιών, των ερωμένων του, αλλά και πολλές φορές με τα ίδια του τα λόγια γίνεται η εξιστόρηση της ζωής του.

Το 2004 μια επανεκτέλεση του "Three Little Birds" από τους Ziggy Marley και Sean Paul χρησιμοποιήθηκε στην ταινία "Shark Tale" (Καρχαριομάχος).
Το καλοκαίρι του 2006 στη Νέα Υόρκη μετονομάστηκε ένα τμήμα της οδού "Church Avenue", από την "Remsen Avenue" μέχρι την "East 98th Street" στο East Flatbush του Brooklyn σε "Bob Marley Blvd".

Το 2007στη ταινία "I Am Legend" (Ζωντανός Θρύλος) με πρωταγωνιστή τον Γουίλ Σμιθ που υποδύεται έναν επιζώντα από θανατηφόρο ιό που σχεδόν αφάνισε την ανθρωπότητα, ο χαρακτήρας του Will, Δρ. Robert Neville, κατονομάζει τον Μπομπ Μάρλεϊ ως την κύρια επιρροή στη φιλοσοφία της ζωής του. Ο σεβασμός του Neville προς τον Μάρλεϊ προέρχεται από την άποψη του πως την βία και τον ρατσισμό μπορείς να τα πολεμήσεις με μουσική και αγάπη. 

Ο Δρ. Robert Neville τραγουδά τους στίχους του "Three Little Birds" και "I Shot The Sheriff" στην ταινία, ενδιάμεσα ακούγεται το "Stir It Up" ενώ το "Redemption Song" χρησιμοποιήθηκε στους τίτλους τέλους.