Σε πρόδωσαν Μελίνα μου…

Γράφει η Χριστίνα Αλαμάνου

΄΄ Ποτέ την Κυριακή΄΄ είχε γράψει πάνω σου ο φακός το  1960, και εσύ καπνίζοντας ένα τσιγάρο και χορεύοντας με κέφι σε μια κάμαρα με αναμμένο φως,  τραγούδησες μοναδικά ΄΄Τα Παιδιά του Πειραιά ΄΄ του μεγάλου αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι . 

Αν ζούσες σήμερα και ο Ζιλ Ντασέν γύριζε ξανά τη σκηνή, σίγουρα θα έσβηνες το φως και από το παράθυρό σου δεν θα έστελνες φιλιά αλλά και 1 και 2 και 3 και 4 φάσκελα… φάσκελα ορθάνοιχτα, που θα τα ευχαριστιόσουν και εσύ και εμείς.
 

Αμέσως μετά θα συνειδητοποιούσες ότι δεν υπάρχουν πλέον Κυριακές… γιατί το πρώτο πράγμα που έκαψαν ΄΄οι σύντροφοι σου΄΄ Μελίνα είναι οι ξέγνοιαστες Κυριακές μας, πρόδωσαν και εσένα , πρόδωσαν και εμάς . Κατέβασαν τον ήλιο, τον πραγματικό ήλιο, μας έκοψαν το τσιγάρο, μας έκλεψαν  το κέφι και μας έκαναν πόρνες στον τόπο μας!

Τα χάσαμε όλα, όχι αυτά που ξέραμε ότι είχαμε χάσει,  αλλά και τα άλλα,  που νομίζαμε ότι  είχαμε.

Και ήταν Κυριακή που μαύρισε η Ελλάδα και οι σοσιαλιστές μαζί με του καπιταλιστές, πολιτισμένα το γράφω,  υπέγραψαν ένα κιλό από μνημόνιο, με πολύ σάλτσα αστερίσκους χωρίς μηδενικά και πολλές μύξες , που κόλλησαν πανω  στις σελίδες και δεν  τις γύρισαν καν για να διαβάσουν.  

Είπαν ότι το παρέλαβαν μεταξύ γαρδούμπας και κομμωτηρίου. Δήλωσαν ότι δεν  κατάλαβαν… άλλοι δεν πρόλαβαν… άλλοι το παραδέχτηκαν ότι ούτε το άγγιξαν,  ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΜΑΖΙ ΠΟΥΛΗΣΑΝ την πατρίδα μας… την πατρίδα σου…

Στην Ελλάδα του 2012 Μελίνα μου, οι άνθρωποι λιγοστεύουν. 

Οι μισοί πέφτουν από τα μπαλκόνια, και όσοι δεν έχουν μπαλκόνια τυλίγονται με χαρτόκουτες και πεθαίνουν στο δρόμο από το κρύο. Παθαίνουν συχνότερα καρδιακές προσβολές λόγω των προβλημάτων επιβίωσης που βιώνουν οι ίδιοι αλλά και συγγενικά τους πρόσωπα.   
Φάρμακα δεν υπάρχουν , τα ταμεία δεν γράφουν , και αν γράψουν τώρα πια γίνονται γενόσημα που  λειτουργούν σαν τα γραμματόσημα, κολλάς ένα στο κούτελο και… άμωμοι εν οδώ αλληλούια...!

Άλλοι συμπολίτες μας Μελίνα, Έλληνες και αυτοί,  ΄΄ξαπλώνουν σε άκαμπτο στυλ ΄΄ από συνεχόμενα εγκεφαλικά , κρατώντας για τελευταία εικόνα από την ζωή τους ένα χαράτσι,  ένα κεφαλικό φόρο, την εντολή διακοπής ρεύματος,  τη μειωμένη σύνταξή τους...  γιατί στην πατρίδα μας κυκλοφορεί ένα έλλειμμα συνεχώς ανάμεσα μας που πολλαπλασιάζεται σαν τις μύγες του Αυγούστου .

Τα μόνα πλεονάσματα που θα βρεις πλέον σε αυτή τη χώρα είναι στους υπουργούς και στα κινήματα,  όχι σαν αυτό που ήξερες , άλλα, πολύ διαφορετικά και αληθινά αυτή τη φορά μιας και αυτά ενεργοποιήθηκαν από το λαό και όχι από τυχοδιώκτες… από τους ΄΄Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα΄΄ , στο ΄΄ Δεν πληρώνω΄΄ , στη ΄΄ Πραγματική Δημοκρατία Τώρα΄΄  μέχρι προσφάτως και στο κίνημα πατάτας… ο λαός συσπειρώνεται και μπορεί να δομήσει ξανά από τα συντρίμμια τη χώρα του.

‘’ Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας!’’ είχες βροντοφωνάξει κάποτε μπροστά στα μικρόφωνα με πάθος και πείσμα και όλοι σε θαύμασαν.

Ε λοιπόν Μελίνα μου , ο Παττάκος γεννήθηκε φασίστας και πέθανε πολύ μετά από εσένα βέβαια,  φασίστας. Εσύ ήσουνα Ελληνίδα και πέθανες Ελληνίδα, αυτοί όμως που άφησες πίσω σου; Αυτοί που σου έσφιγγαν το χέρι και κάθονταν μαζί σου στα ίδια έδρανα της βουλής ισχυριζόμενοι ότι δίνουν τον ίδιο αγώνα μαζί σου υποστηρίζοντας τα σοσιαλιστικά ιδεώδη με δεξιές τσέπες, τι ήταν Μελίνα ; 
ΑΧΡΗΣΤΟΙ γιατί δεν έχουν φέρει ακόμα πίσω τα  Μάρμαρα του Παρθενώνα και ΠΡΟΔΟΤΕΣ γιατί  ξεπούλησαν γη και ύδωρ,  κλωτσοπατώντας  στα όνειρα σου, τα όνειρα μας,  προδίδοντας με το πιο εξευτελιστικό τρόπο αυτό που εσύ θαύμαζες… την πατρίδα μας.

Γεννήθηκες το 1920 και τη γερμανική μπότα την είδες να μπαίνει στην Αθήνα, γυναίκες και παιδιά έψαχναν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε και οι άνδρες τσουβαλιάζονταν στα καμιόνια,  άλλοι για τη φυλακή και άλλοι για το εκτελεστικό απόσπασμα…

Ε… Λοιπόν σε πληροφορώ ότι στην Αθήνα του 2012 γυναίκες ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια άνθρωποι στέκονται στην ουρά για το συσσίτιο και η μπότα των Γερμανών συνοδεύεται από την καυτή τους ανάσα γύρω μας.

Μελίνα,  κατάφερες να γίνεις κινητή διαφήμιση της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο και όλοι να μιλούν για τον παραδεισένιο τόπο μας, τα γαλανά νερά μας, τον ήλιο μας, τα νησιά μας , τις δαντελωτές ακτές μας, το συρτάκι μας, το σουβλάκι μας, την Ακρόπολη, την ιστορία μας,  τους θεσμούς μας, τις αξίες μας και τόσα άλλα…

Και τώρα μιλάνε για εμάς, μόνο που σήμερα μας βρίζουν, μας χλευάζουν,  βάζουν δάχτυλα όρθια στην Αφροδίτη της Μήλου, βουλιάζουν την Ακρόπολη μας αποκαλούν τεμπέληδες ενώ άλλοι  μας λυπούνται, σηκώνουν πανό συμπαράστασης, διοργανώνουν συσσίτια  για μια χώρα που ζητιανεύει το ψωμί της, τα παιδιά της αυτοκτονούν καθημερινά, οι μάνες κλαίνε, οι πατεράδες φοβούνται και ηλικιωμένοι θυμούνται ότι στην κατοχή περνούσαν καλύτερα…  

Στα 10 σου χρόνια εισέπραξες  ένα μεγαλοπρεπές χαστούκι μπροστά σε κόσμο,  από τη μητέρα σου  όταν σε βρήκε ανεβασμένη σε ένα τραπέζι καφενείου στις Σπέτσες να παίζεις τη πρώτη αυτοσχέδια παράστασή σου… Και εμείς Μελίνα μου , στα εντελώς ξαφνικά …φάγαμε απανωτά χαστούκια , τι χαστούκια …ξύλο με βούρδουλα…επειδή απλά ζούσαμε, αναπνέαμε, ονειρευόμασταν και δημιουργούσαμε  σε μια Ελλάδα που την είχαν φάει οι μίζες, οι βρομοδουλειές τους σε βάρος μας, οι απατεωνιές όλων αυτών που κάποτε κατέβαιναν στις πορείες, στην ίδια σειρά μαζί σου φωνάζοντας ΄΄ ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ΄΄.

Από τότε ονειρευόντουσαν ένα δικό τους συνδικάτο , το συνδικάτο της ρεμούλας και της απατεωνιάς. Θέλανε να λαδώσουν το εντεράκι τους και δεν τους αρκούσε το ΄΄χαρτζιλικάκι τους΄΄ ήθελαν περισσότερα και ακόμα περισσότερα,  μέχρι που οι κατσαρόλες δεν τους χωρούσαν και πήραν καζάνια και άναψαν τις φωτιές και οι φωτιές φούντωσαν και κόρωσαν και έκαψαν τη γη που πότισαν με αίμα ήρωες και ιδεολόγοι για να περπατάνε όλοι αυτοί τώρα σαν ρόμπες ξεκούμποτες και να ψηφίζουν για εμάς… χωρίς εμάς…!  

Ναι, τους ξέρεις!

Έχουν μιλήσει για εσένα, γιατί δεν είχαν και άλλο σημείο αναφοράς. Σε έκαναν άγαλμα, σε έφτιαξαν γραμματόσημο, δρόμο, βραβείο, και τόσα άλλα που τα άξιζες , αλλά όχι από αυτούς που μόστραραν την χοντρομούρη τους μπροστά στο τηλεοπτικό φακό. Έκοβαν κόκκινες κορδέλες λέγοντας και  δύο λογάκια  για εσένα, έτσι για δικαιολογήσουν το μισθό του υπουργικού τους θώκου , τρώγοντας από τον δικό σου αγώνα Μελινάκι…. και πίνοντας  το δικό μας αίμα με καλαμάκι!

Είναι αυτοί που το στομάχι τους έπαιζε βιολί όταν σπούδαζαν, και αν δεν αντέγραφαν από τους συμφοιτητές τους θα έβγαζαν το πανεπιστήμιο σε είκοσι χρόνια,  γύριζαν λιγδιάρηδες και μαστουρωμένοι από την πρέζα της επανάστασης και όταν την έκαναν ….μαύρη τρομάρα τους, κάθισαν πάνω σε βελούδινα μαξιλαράκια για να μη συγκαεί ο πισινός τους,  έγιναν γειτονόπουλα με τον  Karl Lagerfeld και την Donatella Versace, έκαναν συλλογή από  κότερα, έγιναν ένα με το lifestyle του εγχώριου κώλου και της υποκουλτούρας, ψώνιζαν στη μαύρη αγορά καναλάρχες και εκδότες, χάιδευαν αναψοκοκκινισμένες γκόμενες που ήθελαν τα τακτοποιηθούν από όλες τις πλευρές,  σκότωναν εν ψυχρώ τους ρομαντικούς και τους ΄΄σταυροφόρους΄΄ ,  κουβάλησαν  ΄΄Blue chip χαρτούρα΄΄ από τράπεζες σε χρηματιστήρια και αντίστροφα, μέχρι στην Άνω Κολοπετινίτσα που είχε ένα πηγάδι η μάνα τους , ήθελαν να την βάλουν και αυτη στο χρηματιστήριο.  

Γέμισαν την χώρα με αλλοδαπούς σκορπώντας  φόβο και έγκλημα υποβαθμίζοντας περιοχές για να αναγκάσουν τους συμπολίτες μας να πουλήσουν το ένα σπιτάκι τους,  αν δεν τους φάει πρώτα η εφορία, στους ίδιους.  

Και δεν σταμάτησαν…. αγόρασαν και σάπια υποβρύχια για να πολεμήσουμε τους ΄΄ΕΧΘΡΟΥΣ’’ από τα απέναντι , αλλά πριν είχαν ήδη φροντίσει να ξαναγράψουν την ιστορία για τα παράλια και για τη Σμύρνη μιλώντας για ένα συνωστισμό και όχι για το ολοκαύτωμα , και…και ….τόσα άλλα ακόμα! 

Ρωτάς τι κάνουν τώρα;  Ξέρασαν και ξερνούν ακόμα… στας Ελβετίας και σε παραδεισένια Islands… τόνους από κατοστάρικα….

Μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι θα είχαμε κυβέρνηση στην Ελλάδα χωρίς λαϊκή βούληση;

Περίμενες ποτέ ότι για να κάνουμε εκλογές στην χώρα μας θα πρέπει να μας το εγκρίνει η Γερμανία η Γαλλία, το Πακιστάν , η Ινδονησία , η Γουαδελούπη , η Νέα Γουινέα και πάει λέγοντας;

Μας έβαλαν μπροστά όλοι , μας δείχνουν με το δάχτυλο, σηκωμένο ή ξαπλωτό δεν έχει πια καμία απολύτως σημασία.

Αυτό που ήθελαν οι ΄΄όξω από εδώ΄΄  το κατάφεραν οι ‘’ μέσα από εδώ’’ και μας έκαναν τα πειραματόζωα τους, ρίχνοντας μας πανούκλα και λέπρα μαζί, και εμείς τώρα ζούμε το έγκλημα και την τιμωρία  στην πραγματικότητα.

Σου αφαίρεσαν την ελληνική ιθαγένεια και κατέσχεσαν την περιουσία σου,  όταν εσύ έδινες τις μάχες σου για μια ελεύθερη Ελλάδα  διαδηλώνοντας σε Ευρώπη και  Αμερική.  Ψωμί Παιδεία Ελευθερία ήταν το σύνθημα σου, εγώ και άλλα 11 εκατομμύρια Έλληνες το θυμόμαστε καλά.  

Τώρα  έχουμε και λέμε….

Ψωμί δεν τρώει κανείς μας πια,

οι συντάξεις μηδένισαν,

οι μισθοί έγιναν μεροκάματο, 

και η παιδεία υπάρχει μόνο,  αν οι υπουργοί τη βγάζουν αντίγραφα σε dvd.

Σε ό,τι αφορά την Ελευθερία έχω να σου πω ότι την γιορτάζουμε όλοι σταθερά μια φορά τον χρόνο στις 15 Δεκεμβρίου…. αυτό σου φτάνει;

Το ερώτημα Μελίνα μου είναι ,  εμείς τι πρέπει να κάνουμε σε όλους αυτούς που μας ειρωνεύονται και από πάνω,  μιλώντας σε διεθνή δίκτυα όχι για ελευθερία και δημοκρατία όπως εσύ.  Μας αποκαλούν βλάκες αφού  τώρα δα ανακαλύψαμε ότι χάσαμε την Εθνική Κυριαρχία μας …ενώ με θρασύτητα συνεχίζουν να κατακομματιάζουν την πατρίδα μας πουλώντας ακόμα και τα βότσαλα...

Σε ξαναρωτάω Μελίνα , Τι  θα πρέπει να κάνουμε σε όλους αυτούς; 

Δε θα πρέπει να τους πάρουμε τα βρακάκια,  τις περιουσίες που έκαναν με τους κόπους μας και το αίμα μας,  μαυρίζοντας το μέλλον των παιδιών της Ελλάδας; 

Μήπως θα πρέπει να τους εξορίσουμε για πάντα από αυτόν τον τόπο;

Κρατώ ακόμα κάτι στα χέρια μου...Είναι ένα Όστρακο. Εκεί θα γράψω τα ονοματά τους.

Και εσύ θα πρέπει να μάθεις ότι όλοι αυτοί σε πρόδωσαν Μελίνα…!