Tζούλη Κρίστι: Η σειρήνα της 7ης Τέχνης.

Απο την Contessa, 

 

Η Τζούλι Κρίστι γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1941, κοντά στις φυτείες τσαγιού του πατέρα της στο Ασάμ της Ινδίας ενώ λάτρευε τους πίνακες της Ρόζμαρί Ράμστεν, της Ουαλής ζωγράφου μητέρα της που ήταν παιδική φίλη του Ρίτσαρντ Μπάρτον. 

Τα πρώτα έξι χρόνια της ζωής της κυκλοφορούσε ξυπόλυτη και κούρνιαζε στην ποδιά τής ayah, της  ινδής νταντάς της παίζοντας με τον μικρότερο αδελφό της τον Κλάιβ. Ήταν παιδί ακόμα όταν έφυγε από τις Ινδίες για να ζήσει μαζί με τη μητέρα της στην Ουαλία έπειτα από τον τερματισμό της σχέσης των γονιών της.

Στάλθηκε εσώκλειστη σε κολλέγιο που διοικούνταν από καλόγριες στο Λονδίνο αλλά το ύφος του σχολείου δεν ταίριαζε στο ελεύθερο πνεύμα της.  Στα 16 της αποφάσισε να σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι. Ύστερα από λίγο όμως άλλαξε γνώμη, εγκατέλειψε τον Σηκουάνα, γύρισε στον Τάμεση και γράφτηκε στο London's Central School of Speech Training. 

Το επίσημο ντεμπούτο της θα γίνει στη δημοφιλή τηλεοπτική σειρά «Α for Andromeda». Ο Τζον Σλέσιντζερ  της χάρισε τη Λιζ στο «Μπίλι ο ψεύτης» (1963). 

Πέρα από την συμμετοχή της σε κλασσικές ταινίες όπως Ντόκτορ Ζιβάγκο, Darling , Shampoo, αποτέλεσε σύμβολο της Αγγλικής ποπ κουλτούρας κατά τη δεκαετία του 60.

Το 1966 συνεργάζεται με τον Γάλλο σκηνοθέτη Φρανσουά Τρυφό για το ‘’Φαρεναίτ 451’’. Ο  Φρανσουά Τρυφό είχε δηλώσει γι’ την ίδια : «Τι πράγμα, αλήθεια, είναι αυτή η Τζούλι Κρίστι; Πρώτα απ' όλα έχει ένα στόμα αταίριαστο. Ακόμη και σε ένα πρόσωπο σαν το δικό της φαντάζει τεράστιο! Η Τζούλι είναι ένα μείγμα από γοητευτικές ατέλειες: ένα πρόσωπο ζωώδες, αιλουροειδές, σε ένα κοριτσίστικο σώμα...».

  

Το «Darling» ­ θα της φέρει το Όσκαρ Α γυναικείου ρόλου και ένας άγγλος κριτικός σημειώνει με την πένα του «με την Τζούλι Κρίστι το βρετανικό σινεμά πήρε το τρένο για τον Νότο». 

Αφιερώνει αρκετό χρόνο από τη ζωή της, συμμετέχοντας σε καμπάνιες για κοινωνικά ζητήματα που την απασχολούν . Η φιγούρα της θα αποτελέσει στερεότυπο της αλλοπρόσαλλης δεκαετίας του '60 ­ καλλονής επαναστάτριας, εκκεντρικής, η αντικορφορμίστρια που μισεί τον γάμο, που φοράει μίνι φορέματα στις απονομές και αλλάζει συχνά τους ερωτικούς συντρόφους ενώ δημοσίως κυκλοφορεί πιο συχνά με τον  Γουόρεν Μπίτι. 

«Μερικοί θέλησαν να γίνω σύμβολο, αλλά περίμεναν πρώτα να δουν πώς θα εξελιχθώ... Αναγκάστηκα να τρέφομαι αποκλειστικά με δυνατό τσάι και χοτ ντογκς... Έχω φίλους μποέμ, μου αρέσει η μοντέρνα ζωγραφική, μου αρέσει να χορεύω, να γελώ, να αγοράζω σκανδαλώδη ρούχα, να απολαμβάνω αστικότατα ωραία γαλλικά φαγητά στο σπίτι μου...».

Το 1967, το περιοδικό ΤΙΜΕ έγραψε πως «ό,τι φοράει η Τζούλι Κρίστι έχει μεγαλύτερη επιρροή στη μόδα από όλα μαζί τα ρούχα των Δέκα Πιο Καλοντυμένων Γυναικών του Κόσμου» Το πρόσωπό της χαρακτηρίστηκε «πρόσωπο της δεκαετίας», εκείνη όμως δεν αισθανόταν καθόλου άνετα. «Ποτέ δεν ένιωσα “cool” ή ότι είμαι σωστά ντυμένη. Έκανα διάφορα πράγματα, δοκίμασα διάφορα, ποτέ όμως δεν μπόρεσα να ξεφύγω από αυτήν την ανησυχία».

 

Αποφεύγει τα μίντια όπως ο διάβολος στο λιβάνι, δίνει σπανίως συνεντεύξεις ­ και όταν το κάνει, τις κλείνει τηλεφωνικώς η ίδια, χωρίς τη διαμεσολάβηση ατζέντη, όχι σε απρόσωπα δωμάτια ξενοδοχείων πέντε αστέρων αλλά σε μουσεία της Νέας Υόρκης. «Ενδιαφέρομαι ιδιαίτερα για οτιδήποτε έχει να κάνει με την απομυθοποίηση, τη δική μου και των άλλων γύρω μου, γιατί ζούμε στον κόσμο του απόλυτου ψεύδους».

 

Το 1973εμφανίζεται με το Ντόναλντ Σάδερλαντ στην καλτ ταινία μυστηρίου ‘’Μετά τα μεσάνυχτα ‘’. ο 1978 πραγματοποιεί την τελευταία της εμφάνιση στο πλευρό του Μπίτι στην ταινία ‘’Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει ‘’

Η δεκαετία του '80 θα την βρει να ανιχνεύει ρόλους που έχουν πραγματικά κάτι να πουν ­ χωρίς, οφείλει κανείς να ομολογήσει, ιδιαίτερη επιτυχία ­ ενώ παράλληλα τροφοδοτεί την πάντα ακόρεστη πολιτικοποίησή της. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1983 πρωταγωνιστεί στο φεμινιστικού προϋπολογισμού «The Gold Diggers» της Σάλι Πότερ . 

Το μόνο μέρος που αισθανόταν κάπως δικό της ήταν η Ουαλλία, όπου είχε περάσει μερικά όμορφα καλοκαίρια με τη μητέρα της. Αγόρασε μια φάρμα και έκτοτε περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου εκεί, παρέα με φίλους που προσκαλεί να μείνουν μαζί της. Την δεκαετία του 80 η Κρίστι κάνει σποραδικές εμφανίσεις σε ταινίες.

Το 2007 ,  ηλικιωμένη πλέον, πρωταγωνιστεί, μετά από επίμονες προσπάθειες της Σάρα Πόλεϊ να την πείσει, στην ταινία Υστερόγραφο μιας Σχέσης όπου ερμηνεύει μια ηλικιωμένη γυναίκα που πάσχει από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Ακολουθούν διθυραμβικές κριτικές και τα βραβεία των ενώσεων κριτικών το ένα μετά το άλλο καθώς κι η Χρυσή Σφαίρα προτείνεται για τέταρτη φορά για Οσκαρ, αλλά το χάνει από τη Μαριόν Κοτιγιάρ για την ταινία Ζωή σαν Τριαντάφυλλο. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον για χρόνια σύντροφό της δημοσιογράφο Ντάνκαν Κάμπελ. 

Η Τζούλι Κρίστι δήλωσε ότι το Υστερόγραφο μιας Σχέσης  ίσως και να είναι η τελευταία της ταινία, αποζητώντας πλέον τη γαλήνη, δουλεύοντας στη φάρμα που έχει στην Ουαλία, αλλά τελικά η τέχνη την κέρδισε εφόσον δέχτηκε να συμμετάσχει στη σπονδυλωτή ταινία New York, I love you που προβλήθηκε το 2009.

«Ειλικρινά ουδέποτε μπόρεσα να καταλάβω γιατί παντρεύεται ο κόσμος».  Όσο για το πανταχού παρόν μητρικό φίλτρο, η Κρίστι δηλώνει αδύναμη να το φιλοξενήσει: «Δεν νομίζω ότι έχω μετανιώσει που δεν έκανα ποτέ παιδιά, γιατί δεν νομίζω ότι θα είχα γίνει καλή μητέρα. Είναι τεράστια ευθύνη να είσαι γονιός, να μεγαλώνεις κάποιον που θα μπορεί στο μέλλον να προσαρμοστεί και να προσφέρει κάτι στην κοινωνία. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα τα έβγαζα πέρα».