Κωνσταντίνος Καραμανλής: Έφυγε σαν σήμερα, πριν 15 χρόνια σε ηλικία 91 ετών.

 Aπο την Contessa,

«Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται.» Είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου του 1907 στην κωμόπολη Πρώτη Σερρών της τότε υπόδουλης Μακεδονίας. 

Ήταν πρώτο από τα οκτώ παιδιά του διδασκάλου Γεωργίου Καραμανλή και της Φωτεινής Δόλογλου. Ο πατέρας του, δημοδιδάσκαλος, είχε μετάσχει ενεργά στο Μακεδονικό αγώνα. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και, μετά την αποφοίτησή του, άσκησε, από το 1930, τη δικηγορία στην πόλη των Σερρών. 

Εισήλθε στην πολιτική το 1935, οπότε και εξελέγη βουλευτής Σερρών του Λαϊκού Κόμματος. Επανεκλέχθηκε βουλευτής το 1936. Στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά και της Κατοχής είχε αποσυρθεί από την πολιτική. Μετά την απελευθέρωση εισήλθε εκ νέου στον στίβο της πολιτικής. Στις εκλογές του 1946 και του 1950 έγινε βουλευτής Σερρών με το Λαϊκό Κόμμα. Όταν δημιούργησε ο Παπάγος τον "Ελληνικό Συναγερμό" αποχώρησε από τους Λαϊκούς και προσήλθε στον "Ελληνικό Συναγερμό" με τη σημαία του οποίου εξελέγη βουλευτής Σερρών το 1951 και 1952.

Το 1951 παντρεύτηκε την Αμαλία Μεγαπάνου, πρώην Καραμανλή, το γένος Κανελλοπούλου . Η Αμαλία τον ακολούθησε και στην εξορία του στο Παρίσι τη δεκαετία του ΄60. Η σχέση τους όμως κράτησε μέχρι το 1972, όταν και αποφάσισε να πάρει διαζύγιο.  Αιτία ήταν η δύσκολη συμβίωση, την οποία παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Καραμανλής. Με δωρεά της παραχώρησε την συλλογή του πατέρα της, Αναστάσιου Κανελλόπουλου, στο ίδρυμα "Κωνσταντίνος Καραμανλης".

Στο διάστημα 1946-1952 χρημάτισε πολλές φορές υπουργός. Για πρώτη φορά είχε ορκιστεί υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Κ.Τσαλδάρη στις 24 Νοεμβρίου 1946 μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 1947. Το 1948 έγινε υπουργός Μεταφορών στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη και στη συνέχεια υπουργός Κοινωνικής Προνοίας μέχρι τον Ιανουάριο του 1950. Στο διάστημα Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 1950 κράτησε το υπουργείο Εθνικής Αμύνης στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου. Στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου ήταν υπουργός δημοσίων έργων.

Το 1955 χρίστηκε από τον τότε βασιλέα Παύλο πρωθυπουργός σε αντικατάσταση του ετοιμοθάνατου Παπάγου. Μέσα σε τέσσερις μήνες ίδρυσε την "Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση", στην οποία προσχώρησαν 190 βουλευτές. Ως αρχηγός της ΕΡΕ κέρδισε τρεις φορές τις εκλογές το 1956, το 1958, το 1961 και παρέμεινε πρωθυπουργός μέχρι τον Νοέμβριο του 1963. Στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963 η ΕΡΕ μετά και τις εναντίον της καταγγελίες για την υπόθεση δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, ηττήθηκε από την "Ένωση Κέντρου" του Γεωργίου Παπανδρέου. Τότε ο Καραμανλής παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΕΡΕ και έφυγε στο Παρίσι, όπου ιδιώτευσε μέχρι τη Μεταπολίτευση. Μετά τη Μεταπολίτευση κέρδισε τις εκλογές του 1974, και του 1977.

Πρωθυπουργός της Ελλάδας από τον Οκτώβριο του 1955 έως τον Νοέμβριο του 1963 και από τον Ιούλιο του 1974 έως τον Μάιο του 1980. 

Διετέλεσε δυο φορές πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Την πρώτη φορά από τον Μάιο του 1980 έως τον Μάιο του 1985, οπότε και τον διαδέχθηκε ο Χρήστος Σαρτζετάκης και την δεύτερη από τον Μάιο του 1990 έως τον Μάρτιο του 1995.

Eφυγε απο τη ζωή 23 Απριλίου του 1998.